Kamienica przy ul. Łaciarskiej 32-33 we Wrocławiu
 nr rej. A/3101/79 z 30.12.1970[1]
| |
 Kamienice przy ul. Łaciarskiej (od prawej) nr 30, 31, 32 i 33 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Łaciarska 32-33 |
| Kondygnacje |
trzy |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
| 51,112254°N 17,037074°E/51,112254 17,037074 | |
Kamienica przy ul. Łaciarskiej 32/33 – zabytkowa kamienica przy ulicy Łaciarskiej 32-33 we Wrocławiu.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kamienica nr 32 została wzniesiona pod koniec średniowiecza. W pierwszej połowie XVIII wieku została przebudowana[2], a jej fasada przybrała barokowy wystrój. Kamienica jest trzykondygnacyjna, trzyosiowa z dwukondygnacyjnym szczytem z dwoma otworami okiennymi na pierwszej kondygnacji i jednym na drugiej[3]. Ściana szczytowa została zakończona odcinkowym tympanonem wspartym na toskańskich pilastrach[3]. W osi środkowej znajdowała się koszowy, boniowany portal. W 1855 roku wokół okien dodano nowe obramienia oraz na wysokości parapetów i nad oknami I piętra, nowe gzymsy[3].
Budynek nr 33 został wzniesiony w XV wieku jako niewielka dwuosiowa, trzykondygnacyjna kamienica o dwu traktowym planie. Jej fasada zakończona jest dwukondygnacyjnym szczytem obramionym kocim gzymsem. W połowie XIX wieku[2] kamienica została wyremontowana: dodano wówczas obramienia wokół otworów okiennych oraz gzymsy nadokienne[3], a całej fasadzie nadano klasycystyczną formę[2].
[4].
Po 1945 roku[edytuj | edytuj kod]
Podczas odbudowy kamienic według projektu Jerzego Romualda Dąbrowskiego w latach 1968–1970[5] zachowano jedynie elewacje w uproszczonej formie i część szczytów[2][3]. Na szczycie kamienicy nr 32 zachowały się relikty renesansowego boniowania[2]. W kamienicy nr 33 zlikwidowano portal, a pomieszczenia wewnątrz domu połączono z kamienicą nr 32[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2018-05-21].
- ↑ a b c d e f Harasimowicz 1997 ↓, s. 59.
- ↑ a b c d e f Eysymontt 2011 ↓, s. 239.
- ↑ a b Eysymontt 2011 ↓, s. 238.
- ↑ Małachowicz 1985 ↓, s. 223.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Harasimowicz (red.): Atlas architektury Wrocławia t.II. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1997.
- Edmund Małachowicz.): Stare Miasto we Wrocławiu. Wrocław: PWN, 1985.
- Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.