Kamienica przy ul. Jana III Sobieskiego 16 w Sanoku
49°33′45″N 22°12′18″E/49,562500 22,205000 nr rej. A-146 z 23.03.2006[1]
| |
 Widok od południowego zachodu (stan na 2011) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Typ budynku | |
| Ukończenie budowy | |
Położenie na mapie Sanoka  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu sanockiego  | |
| 49°33′45″N 22°12′18″E/49,562500 22,205000
| |
Kamienica przy ul. Jana III Sobieskiego 16 w Sanoku – kamienica położona w Sanoku.
Pierwotnie był to dom rodziny Filipczaków[2].
Do numeru 16 byli przypisani: w 1935 Mojżesz Engländer[3], w 1938 inż. mierniczy Marek Schönkopf[4]. Do 1939 właścicielami kamienicy byli Emilia i Efraim Weidman[5], który był adwokatem z tytułem doktora[4][6].
Od początku lat 60. w kamienicy swoją siedzibę objął Cech Rzemiosł Różnych w Sanoku, który nabył budynek na własność[7][8][9] (w 1911 cech rzemieślniczy w Sanoku obchodził 400-lecie istnienia, a w 2011 CRR obchodził jubileusz 500-lecia istnienia[10]). W latach 90. w budynku funkcjonował sanocki oddział Stronnictwa Demokratycznego[11]. W lokalu kamienicy podjęło działalność założone w 2009 Stowarzyszenie Opieki nad Starymi Cmentarzami w Sanoku[12] oraz podmioty prowadzące działalności komercyjne. Pozostałe pomieszczenia stanowią mieszkania.
W 2012 nadano nowy wygląd połowie elewacji frontowej od zachodu.
Budynek został wpisany do rejestru zabytków (2006)[1] oraz do gminnej ewidencji zabytków miasta Sanoka[13].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 144 [dostęp 2016-10-20].
- ↑ Andrzej Romaniak, Sanok. Fotografie archiwalne – Tom I. Katalog zbiorów, Sanok 2009, s. 52, 268
- ↑ Spis Właścicieli Kont Czekowych w Pocztowej Kasie Oszczędności: według stanu z dnia 30 września 1934 r.. Warszawa: Pocztowa Kasa Oszczędności, 1934, s. 522.
- ↑ a b Spis Abonentów sieci telefonicznych Państwowych i Koncesjonowanych w Polsce (z wyjątkiem m. st. Warszawy) na 1938 r.. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo „Polska Poczta, Telegraf i Telefon”, 1938, s. 623.
- ↑ Stanisław Dobrowolski: Kamienica. Edelheitowie — Trendotowie — Jankowscy w Sanoku. Krosno – Sanok: Ruthenus, 2013, s. 93. ISBN 978-83-7530-234-9.
- ↑ Książka telefoniczna. 1939. s. 707. [dostęp 2015-05-26].
- ↑ Cech Rzemiosł Różnych w Sanoku. W: Powiat sanocki. Od rzemiosła do przemysłu. Bydgoszcz: Grupa Wydawnicza Promocja Regionu, Promocja Polska, 2007, s. 10. ISBN 978-83-923852-7-1.
- ↑ Bartosz Błażewicz. Rzemieślniku, zrzesz się. „Tygodnik Sanocki”, s. 4, Nr 49 (213) z 8 grudnia 1995.
- ↑ Cech Rzemiosł Różnych w Sanoku, Sanok [online], cechrzemioslroznychwsanoku.szkolnictwa.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
- ↑ 500-lecie Cechu Rzemiosł Różnych w Sanoku. esanok.pl. [dostęp 2020-02-02].
- ↑ Królewskie Wolne Miasto Sanok. Informator miejski. Bydgoszcz: Journal, 1995, s. 18. ISBN 83-86002-54-9.
- ↑ Stowarzyszenie Opieki nad Starymi Cmentarzami w Sanoku - Kontakt [online], www.starecmentarze.sanok.pl [dostęp 2017-11-24].
- ↑ Zarządzenie Burmistrza Miasta Sanoka nr 42/2015 z 9 marca 2015. bip.um.sanok.pl, 2015-03-09. s. 3. [dostęp 2016-10-20].