Kamienica przy ulicy Włodkowica 8 we Wrocławiu
 nr rej. 66/A/01/1-2 z 4.12.2001[1]
| |
 Kamienica nr 8 przy ulicy Włodkowica | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Włodkowica 8-8a |
| Typ budynku |
kamienica |
| Kondygnacje |
trzy |
| Rozpoczęcie budowy |
pocz. XIX w |
| Kolejni właściciele |
Franz Xawery von Ballestrem |
Położenie na mapie Wrocławia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
 51°06′29,6946″N 17°01′18,9340″E/51,108249 17,021926
| |
Kamienica nr 8 – zabytkowa kamienica we Wrocławiu, przy ulicy Włodkowica.
Historia pałacu[edytuj | edytuj kod]
Kamienica stojąca na działce nr 8 została wzniesiona na początku XIX wieku, w miejscu, gdzie znajdowały się umocnienia forteczne. W latach 40. XIX wieku w budynku znajdował się Urząd Podatkowy, a następnie mieszkali w nim: hrabia von Reichenbach, Luis Carolath -Schönaich i księżna Amtitz[2]. W 1862 roku kamienicę kupił za 25 tysięcy talarów Carl Wolfgang Ballestrem i podarował ją synowi Franciszkowi von Ballestrem[3]. Do 1897 roku, czyli do chwili zakupu przez Franciszka sąsiedniej działki nr 4 i do chwili wzniesienia nowej siedziby rodu Ballestrem, zwanej dziś Pałacem Ballestremów, w kamienicy mieściły się biura Śląskiego Regimentu Kirasjerów (1866). Od 1900 roku kamienica nr 8 zaczęła pełnić funkcje pomocnicze dla nowej rezydencji oraz domu czynszowego[2].
Opis architektoniczny[edytuj | edytuj kod]
Trzykondygnacyjny, dwutraktowy budynek został wzniesiony na planie prostokąta. Pokoje zostały usytuowane w układzie amfiladowym. W środkowej osi, na parterze, umieszczono wejście główne oraz sień, przez którą wychodzi się na ogród. Początkowo na pierwszym piętrze usytuowano kuchnię oraz jadalnię, a w jej zachodniej części pokoje; drugie piętro zajmował gabinet, pokój gościnny i obszerna sala. Na trzecim piętrze znajdowały się pomieszczenia prywatne, a na poddaszu pokoje dla służby. Elewacja kamienicy została wykonana w formie neorenesansowej z elementami klasycystycznymi szkoły Schinkla. Fasada była symetryczna, siedmioosiowa; w osi budynku umieszczono portal wejściowy z kartuszem herbowym rodu Ballestremów. W części parterowej zastosowano boniowanie; wyższa część fasady była gładka przedzielona między pierwszym a drugim piętrem gzymsem kordonowym. Elewację frontową kończył wysunięty gzyms o szerokim fryzie wypełniony groteską. Całość pokryta była dachem naczółkowym z lukarną pośrodku oświetlająca poddasze[2].
Do kamienicy dołączone były dwie oficyny, w których umieszczona stajnię i powozownię[2].
Po 1945[edytuj | edytuj kod]
Działania wojenne w 1945 roku w nieznacznym stopniu uszkodziły kamienicę. Przy pracach remontowych zlikwidowano lukarnę w osi dachu na rzecz siedmiu lukarn symetrycznie rozmieszczonych zgodnie z osiami fasady po obu stronach dachu. Pozostałe elementy dekoracyjne i wygląd fasady zostały odtworzone[2]. W kamienicy siedzibę miała dolnośląska Gazeta Wyborcza, znajdowały się biura Unii Demokratycznej i Ruchu Obywatelskiego Akcji Demokratycznej oraz Stronnictwa Narodowego[4]. Pod koniec lat 90. XX wieku we wschodniej oficynie urządzono restaurację Casablanca, a zachodnią w 2002 roku rozebrano[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
- ↑ a b c d e f Eysymontt i in. 2011 ↓, s. 389.
- ↑ Stadthäuser in Breslau (jęz. niem.)
- ↑ Zadęcie elewacji kamienicy z 1991 roku
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.