Karlinko
Na mapach: 
54°04′12″N 15°56′04″E/54,070000 15,934444
54°04′12″N 15°56′04″E/54,070000 15,934444| osada | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
28 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2007) |
68 |
| Strefa numeracyjna |
94 |
| Kod pocztowy |
78-230[2] |
| Tablice rejestracyjne |
ZBI |
| SIMC |
0307069 |
Położenie na mapie gminy Karlino  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu białogardzkiego  | |
| 54°04′12″N 15°56′04″E/54,070000 15,934444[1]
| |
Karlinko (niem. Vorwerk Körlin) – osada sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Karlino. W latach 1975–1998 osada należała do województwa koszalińskiego. W roku 2007 osada liczyła 68 mieszkańców. Najbardziej na wschód położona miejscowość w gminie.
Osady wchodzące w skład sołectwa:
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Osada leży ok. 4 km na północny wschód od Karlina, ok. 500 m na północ od drogi krajowej nr 6.
Przy zachodniej części miejscowości w 2012 r. ustanowiono podstrefę Karlinko – Słupskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej, obejmującą kompleks o powierzchni 180,08 ha[3][4].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Dwór w Karlinku neoklasycystyczny położony w zamknięciu dworskiego dziedzińca gospodarczego po jego północnej stronie. Budynek jednokondygnacyjny, o pow. użytkowej 300 m² i kubaturze 1700 m ³. Zbudowany został na planie prostokąta, którego dłuższy bok wyznacza kierunek wschód - zachód. Dach dwuspadowy pierwotnie był pokryty dachówką. Pierwotna fasada zwrócona była na podwórze gospodarcze. Fasada dziewięcioosiowa z centralnym wejściem głównym podkreślonym wąskimi oknami, zachowała tylko gzymsy nadokienne, które pomagają dopatrzyć się dawnego rozplanowania okien. Zachowany został gzyms działowy między parterem a podwórzem. W osiach okiennych podwórza są zdwojone okienka poddasza. Na przeciwległej ścianie były drzwi prowadzące do parku utworzonego w obrysie kwadratu. Przez środek dziedzińca prowadzi oś dojazdowa do dworu zakończona pierwotnie półkolistym podjazdem wysadzonym kasztanowcami. W okresie międzywojennym przy szczytowej elewacji zachodniej, na jej całą szerokość dobudowano jednoosiową dobudówkę z jednospadowym dachem. Ostatnią właścicielką dworu była Margareta Kaeding z domu Sturm. Od 1947 r. przyjęty przez PGR. Remont kapitalny i przebudowę dworu przeprowadzono w 1978 r. Budynek dostosowano do potrzeb kilku rodzin. Obecnie główne wejście zostało zamienione na okno, a drzwi prowadzące do parku zostały zamurowane. Wejścia do budynku są dzisiaj tylko w elewacjach bocznych. Zmieniona została liczba otworów okiennych, ich kształt i stolarka. Skute zostały opaski okienne i zatrato ślady po obramieniach drzwi. Pokrycie dachówkowe zamieniono na papę, ściany otynkowano. Na podjeździe został utworzony ogródek.[potrzebny przypis]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 50629
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 428 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 marca 2012 r. (Dz.U. z 2012 r. poz. 360).
- ↑ Podstrefa „Karlinko”. Pomorska Agencja Rozwoju Regionalnego SA. [dostęp 2014-10-27].
