Klasztor św. Józefa we Lwowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Klasztor św. Józefa we Lwowie
ilustracja
Państwo

 Ukraina

Miejscowość

Lwów

Adres

Mykoły Łysenki 47-49, 79000 Lwów

Typ budynku

klasztor, obecnie szkoła

Architekt

Karol Ptaszek

Ukończenie budowy

1885

Położenie na mapie Lwowa
Mapa konturowa Lwowa, w centrum znajduje się punkt z opisem „Klasztor św. Józefa we Lwowie”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Klasztor św. Józefa we Lwowie”
Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Klasztor św. Józefa we Lwowie”
Ziemia49°50′32″N 24°02′49″E/49,842222 24,046944

Klasztor św. Józefa – kompleks dawnych budynków sakralnych przy ulicy Mykoły Łysenki 47-49 (dawniej Kurkowa) we Lwowie, do 1946 należał do Zgromadzenia Sióstr Świętego Józefa, które prowadziły tu zakład opieki dla nieuleczalnie chorych.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Zgromadzenie Sióstr Świętego Józefa (józefitek) powstało w 1884 we Lwowie z inicjatywy ks. Zygmunta Gorazdowskiego, który zakupił parcelę z niewielkim budynkiem. W 1885 budynek ten rozebrano i w jego miejscu wybudowano pierwszą część klasztoru według projektu Karola Ptaszka, zawierała ona cele zakonne i sale szpitalne dla chorych. W 1888 rozpoczęto rozbudowę części klasztornej razem z kaplicą, a dziewięć lat później powstał nowicjat i szpital oraz furta i budynek dla gości. W 1900 budynek nowicjatu zajęła część szpitalna, natomiast nowicjat przeniesiono do przebudowanego według projektu Jana Lewińskiego budynku hospicjum. W 1927 zgodnie z założeniami Czesława Thullie dokonano przebudowy i rozbudowy kaplicy. Pomiędzy 1932 a 1933 wybudowano nową kaplicę zaprojektowaną przez Kaliksta Krzyżanowskiego i Czesława Müllera. W 1946 zakon zmuszono do opuszczenia zabudowań, umieszczono tam dom dziecka, a w późniejszym czasie szkołę specjalną i szpital.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Kompleks zabudowań klasztornych składa się z pięciu budynków. Główny budynek jest piętrowy, posiada boniowanie, ozdobne oprawy okien i szerokie belkowanie. Nowicjat również jest piętrowy, posiada wysoką suterenę. Dom dla nieuleczalnie chorych został zbudowany na planie litery L, na trzy kondygnacje, posiada wysoki dach z okapem na kroksztynach. Dom zakonny posiada jedno piętro, przylega do niego stara kaplica jako ryzalit. Nowa kaplica wybudowana z surowej cegły w stylu modernizmu łączy się z domem chorych.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Betlej, Klasztor i Zakład SS. Św. Józefa [w] Kościoły i klasztory Lwowa z wieków XIX i XX. Wyd. Międzynarodowy Centrum Kultury, Kraków 2004, s. 117—123 ISBN 83-85739-17-9;
  • Grzegorz Rąkowski, LWÓW. Przewodnik krajoznawczo-historyczny po Ukrainie Zachodniej, część IV. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, Pruszków 2008, s. 251, ISBN 978-83-89188-70-8.