Klaudiusz Perendyk
| Klaudiusz Maria Paweł Perendyk Klaudiusz Perendyk | |
| Biskup | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
13 kwietnia 1945 |
| Data i miejsce śmierci |
20 marca 1994 |
| Proboszcz parafii starokatolickiej w Krakowie | |
| Okres sprawowania |
29 sierpnia 1963–24 grudnia 1965 |
| Biskup Polskiego Kościoła Starokatolickiego | |
| Okres sprawowania |
25 grudnia 1965–01 sierpnia 1967 |
| Wyznanie | |
| Kościół |
Polski Kościół Starokatolicki |
| Diakonat |
4 czerwca 1963 |
| Prezbiterat |
29 sierpnia 1963 |
| Nominacja biskupia |
24 grudnia 1965 |
| Sakra biskupia |
25 grudnia 1965 |
Klaudiusz Maria Paweł Perendyk, właśc. Klaudiusz Perendyk (ur. 13 kwietnia 1945 w Krakowie, zm. 20 marca 1994 w Hamburgu[1]) – polski biskup starokatolicki działający na terenie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Republiki Federalnej Niemiec. W okresie swojego życia związany z kilkoma różnymi wyznaniami chrześcijańskimi.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Klaudiusz Perendyk był duchownym Polskiego Kościoła Starokatolickiego. 4 czerwca 1963 r. przyjął święcenia diakonatu z rąk Ignacego Wysoczańskiego w kaplicy w Kosewie[2]. Dwa miesiące później, 29 sierpnia 1963 r., z rąk tego samego biskupa przyjął święcenia prezbiteratu, jednocześnie otrzymując nominację na funkcję proboszcza parafii starokatolickiej w Krakowie, którą zorganizował w swoim mieszkaniu prywatnym[3]. W tamtym okresie był pod ciągłą obserwacją funkcjonariuszy SB. W 1965 przez pewien krótki czas pełnił funkcję proboszcza parafii starokatolickiej w Wierzbicy. 25 grudnia tego samego roku przyjął sakrę biskupią z rąk Ignacego Wysoczańskiego[4]. W wyniku konfliktu pomiędzy biskupami, Perendyk opuścił struktury kierowane przez Wysoczańskiego. 1 sierpnia 1967 r. przyjął w Żytawie święcenia prezbiteratu sub conditione[5] z rąk mariawickiego biskupa – Helmuta Norberta Maasa i przez kilka lat pozostawał pod jego jurysdykcją[6]. W 1969 zdobył tytuł magistra teologii na The Ministerial Training College[7]. Dwa lata później The National Ecclesiastical University nadało mu tytuł doktora teologii[8]. W 1974 wyjechał do Republiki Federalnej Niemiec. W 1977 w Niemczech zorganizował struktury Polskiego Kościoła Starokatolickiego na Obczyźnie. Była to licząca kilkuset wiernych i posiadająca kilku kapłanów wspólnota starokatolicka, odwołująca się doktrynalnie do mariawityzmu i utrzymującą dialog z Kościołem Starokatolickim Mariawitów, pozostająca jednocześnie pod jurysdykcją abpa Roberta R.J.M. Zaborowskiego – biskupa mariawickiego z Ameryki[9]. W tym czasie Klaudiusz Perendyk wstąpił do Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów i przyjął imiona zakonne Maria Paweł.
Rozkwit Polskiego Kościoła Starokatolickiego na Obczyźnie miał miejsce po wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce, gdy z posługi religijnej i pomocy ze strony wspólnoty korzystało wielu uchodźców politycznych. Ostatecznie jednak w 1984 Polski Kościół Starokatolicki na Obczyźnie nie wytrzymał próby czasu, utracił autokefalię i wszedł w skład Apostolskiego Katolickiego Asyryjskiego Kościoła Wschodu.
Klaudiusz Perendyk w 1986 zmienił wyznanie. Został duchownym prawosławnym i opiekował się do śmierci parafią Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego w Hamburgu[10][11].
W wyniku ujawnionego, przez przysłanego na prośbę metropolity Bazylego wikarego, skandalu obyczajowego, Klaudiusz Perendyk popełnił samobójstwo, wieszając się na klamce drzwi własnego mieszkania[12]. W uroczystościach pogrzebowych brali udział duchowni Polskiego Kościoła Starokatolickiego[13].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Archiwum Kurii Kościoła Starokatolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, Odpis skrócony aktu urodzenia, 1 sierpnia 1977.
- ↑ Ignacy Jan Wysoczański, Świadectwo święceń diakonatu ( L. dz. 78 / 63 ), 4 czerwca 1963.
- ↑ Ignacy Jan Wysoczański, Nominacja na proboszcza parafii w Krakowie, 29 sierpnia 1963.
- ↑ Ignacy Jan Wysoczański, Testimonium Consecratus – Akt konsekracji na biskupa, 25 grudnia 1965.
- ↑ Helmut Norbert Maas, Dokument święceń kapłańskich ( sub conditione ), 1 sierpnia 1967.
- ↑ Helmut Norbert Maas, Dokument poświadczenia jurysdykcji bp Helmuta N. Maasa, 14 października 1967.
- ↑ The Ministerial Training College, Dyplom nadania tytułu magistra teologii przez The Ministerial Training College, 31 marca 1969.
- ↑ The National Ecclesiastical University, Dyplom nadania tytułu doktora teologii, 5 lipca 1971.
- ↑ Robert R.J.M. Zaborowski, Dokument jurysdykcji wydany przez abpa Roberta R.J.M. Zaborowskiego w języku polskim., 10 maja 1977.
- ↑ Reinhard Thöle. Orthodoxe Kirchen in Deutschland. Getynga 1997
- ↑ Polska Parafia Katolicka w Hamburgu, Komunikat parafialny nr (nieczytelny zapis ) / 1986, 1986.
- ↑ Urząd Stanu Cywilnego w Hamburgu, Akt zgonu ( nr 00951/1994 ), 10 listopada 1994.
- ↑ Archiwum Kurii Kościoła Starokatolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, Fotokopie uroczystości pogrzebowych ks. bp. dr Klaudiusza Perendyka, 1994.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz i Jerzy Piątek: Religie Świata: Starokatolicyzm. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987, s. 144–145. ISBN 83-03-01912-0.
- Tomasz Dariusz Mames: Mysteria Mysticorum: Szkice z duchowości i historii mariawitów. Kraków: Zakład Wydawniczy "NOMOS", 2009, s. 75. ISBN 978-83-60490-89-1.