Klaus Weiher
 |
Ten artykuł od 2015-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
 Skarzyna | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Ojciec | |
| Żona |
Ramlówna |
| Dzieci | |
Klaus Weiher (Mikołaj Weiher lub Weyher, ur. przed 1485[1], zm. ok. 1539/45[2]) herbu Skarzyna[3] - syn Hansa Weihera[4] i Cathariny von Stojentin[5], uważany za założyciela polskiej linii Weiherów.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Około połowy XVI wieku był starostą książęcym w Słupsku. Ożeniony z Ramlówną (Rahmel), miał trzech synów: Marcina i Ernesta i Franciszka. W 1506 roku Klaus objął po ojcu Gniewino (wówczas Gnewin). Był w tym czasie sędzią i zarządcą dóbr koronnych w Słupsku, a także właścicielem Nowęcina (wówczas Neuhof), nowej siedziby rodu, wybudowanej w roku 1497 po powodzi, która uszkodziła dwór Weiherów w starej Łebie. Nowęcin jest niewielkim zamkiem obronnym nad brzegiem jeziora Sarbsko.
Syn Klausa, Marcin był biskupem, zmarł bezpotomnie.
Syn Klausa, Franciszek, późniejszy dziedzica Gniewina (zm. 1575) był protoplastą rodu mającego prawo do tytułu barona, ale wymarłego w 1658 roku. Jedyna córka ostatniego przedstawiciela tej linii Weiherów wniosła Gniewino w posagu rodzinie Natzmerów.
Ernest Weiher był więc prawdziwym protoplastą polskiej linii możnego rodu Weiherów. Jego żoną była Anna Ludwika Mortęska, córka Melchiora i Elżbiety Kostczanki, herbu Dąbrowa.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mikołaj Wejher h. wł. [online], geni_family_tree [dostęp 2023-01-23] (pol.).
- ↑ Wejherowie i Wejherowo, [w:] Cezary Obracht-Prondzyński, Miłosława Borzyszkowska-Szewczyk, Instytut Kaszubski w Gdańsku, Gniazdo gryfa : słownik kaszubskich symboli, pamięci i tradycji kultury, Gdańsk 2020, s. 597, ISBN 978-83-65826-47-3, OCLC 1267529272 [dostęp 2023-01-23].
- ↑ Herby Miast Pomorskich. Wejherowo, „Pomerania” (9), 1991, s. 54, ISSN 0238-9045.
- ↑ Johann - Jan von Weiher [online], geni_family_tree [dostęp 2023-01-23] (pol.).
- ↑ Catharina von Stojentin, a.d.H. Zarrenthin [online], geni_family_tree [dostęp 2023-01-23] (pol.).