Knihiniccy herbu Sas
Knihiniccy, także Knihyniccy, Kniehyniccy oraz Kniehiniccy, a pierwotnie - podobno właściwie - Kniehinińscy – polski ród szlachecki pieczętujący się herbem Sas, który według Bonieckiego wziął swoje nazwisko od Kniehinina w Ziemi halickiej[1].
Bardzo stara rodzina, o której pierwsze wzmianki w aktach grodzkich i ziemskich halickich pochodzą już z XV w.
Wylegitymowani ze szlachectwa w zaborze austriackim zostali zapisani w Poczcie szlachty galicyjskiej i bukowińskiej pod nazwiskiem Kniehyniccy, przy czym niektórzy z nich podali za swój herb Łuk. Przybranie nowego herbu, podobnie jak w przypadku Grabowieckich herbu Sas, nastąpiło chyba w sposób nieuprawniony, albowiem Knihiniccy pierwotnie pieczętowali się tylko herbem Sas, poza tym - jak wynika z akt grodzkich i ziemskich - wraz z Krechowieckimi pochodzą od wspólnego przodka, o czym wspominają Boniecki i Uruski.
Od XVIII w. do II wojny światowej jedna z linii rodu Knihinickich zamieszkiwała w powiecie tłumackim.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Adam Boniecki: Herbarz Polski. T. X. Warszawa, 1907.