Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Mórce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Mórce
2424/A z dnia 22.12.1932
kościół parafialny
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Mórka

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Wezwanie

Wniebowzięcie NMP

Położenie na mapie gminy Śrem
Mapa konturowa gminy Śrem, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Mórce”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Mórce”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Mórce”
Położenie na mapie powiatu śremskiego
Mapa konturowa powiatu śremskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Mórce”
Ziemia52°00′52,4700″N 16°57′36,9108″E/52,014575 16,960253

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Mórcezabytkowy kościół parafialny w Mórce, w powiecie śremskim, w województwie wielkopolskim[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Poświęcenia kościoła dokonano 10 listopada 1680. Początkowo kościół miał wezwanie Wszystkich Świętych, które zostało zmienione na „Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny” w 1725[2][3].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Kościół jest obiektem drewnianym, konstrukcji szkieletowej wypełnionej gliną, oszalowanym, jednonawowym[4], z końca XVII wieku, z wieżą z 1725. W barokowym ołtarzu znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z XVII stulecia. Jak głosi legenda pochodzi on ze spalonego kościoła ze wsi Podgórka, istniejącej w pobliżu. W ołtarzach bocznych z początku XIX wieku mieszczą się obrazy Wszystkich Świętych oraz Św. Anny nauczającej Marie. Do wyposażenia kościoła należy barokowa chrzcielnica, klasycystyczna ambona[5] i żelazne drzwi do zakrystii z listwową kratownicą[4]. Na suficie nad prezbiterium znajduje się dekoracja malarska przedstawiająca Ewangelistów, a nad nawą ośmiu polskich świętych[2][3].

Kubatura nawy z chórem wynosi około 900 m³, a wieży – około 840 m³. Powierzchnia użytkowa nawy z chórem wynosi natomiast 100 m², wieży – 57 m², a aneksów – 50 m². Powierzchnia terenu zabudowanego, na którym wznosi się obiekt wynosi 0,1554 ha[4].

Przed kościołem stoi pomnik poświęcony Janowi Pawłowi II[6].

Otoczenie[edytuj | edytuj kod]

Przy kościele stoi brama w formie dzwonnicy parawanowej z XIX wieku, z zawieszonymi dwoma dzwonami z 1612. Ponadto w pobliżu świątyni znajdują się plebania z ok. 1900, kaplica oraz cmentarz przykościelny. Przed plebanią rosną dwa cypryśniki o obwodzie 100 i 125 cm[2][3]. Przy ścianie kościelnej stoi kamienny nagrobek ks. Pawła Roszaka, proboszcza móreckiego, który zmarł 28 stycznia 1879[7].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

1
Widok od prezbiterium
2
Wnętrze z ołtarzami
3
Dzwonnica-brama

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Monika Bulińska (red.), Zachowanie lokalnego dziedzictwa - świątki przydrożne, kościoły i cmentarze w regionie śremskim, Śrem: Unia Gospodarcza Regionu Śremskiego - Śremski Ośrodek Wspierania Małej Przedsiębiorczości, 2013, s. 308-309.
  2. a b c Zbigniew Szmidt: Powiat Śremski, przewodnik turystyczny. Śremski Ośrodek Wspierania Małej Przedsiębiorczości, 2010, s. 25–29.
  3. a b c Z. Szmidt: Atrakcje turystyczne ziemi śremskiej. ŚOWMP, 2001, s. 19. ISBN 83-910942-7-8.
  4. a b c Opis i historia w gablocie in situ
  5. Słownik krajoznawczy Wielkopolski. Warszawa: PWN, 1992, s. 167. ISBN 83-01-10630-1.
  6. Zbigniew Szmidt (red.), Zachowanie lokalnego dziedzictwa - pominiki i tablice pamiątkowe w regionie śremskim, Śrem: Unia Gospodarcza Regionu Śremskiego - Śremski Ośrodek Wspierania Małej Przedsiębiorczości, 2019, s. 139, ISBN 978-83-953504-0-5.
  7. Napis na nagrobku in situ