Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Opatowie

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

A.529/1-3 z 18.10.1956, z 21.06.1967 i z 16.06.1977 (zespół klasztorny bernardynów)
kościół parafialny kościół klasztorny
widok od frontu
Państwo	Polska
Województwo	świętokrzyskie
Miejscowość	Opatów
Adres	ul. Klasztorna
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
parafia	Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Opatowie
Wezwanie	Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Wspomnienie liturgiczne	15 sierpnia
Historia Data zakończenia budowy po 1471 1751-1765 Aktualne przeznaczenie kościół katolicki
Dane świątyni Styl gotycki barokowy Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 (wieżyczka na sygnaturkę) Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 1
Położenie na mapie Opatowa Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie Polski Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie powiatu opatowskiego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie gminy Opatów Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
50°48′21,3″N 21°25′08,0″E

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Opatowie – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat Opatów diecezji sandomierskiej. Świątynia jest częścią klasztoru Bernardynów.

Kościół został zbudowany po 1471 roku razem z zabudowaniami klasztornymi dla bernardynów. Poważny wkład w powstanie kościoła i klasztoru miał Jan Tarło. Wybudowany klasztor miał charakter obronny. W latach 1621-1622 świątynia została gruntownie przebudowana. Powstało wtedy nowe sklepienie i wybudowano dwie przyległe do nawy kaplice: św. Anny i św. Franciszka. Zapewne w tym czasie kościół utracił swój oryginalny, gotycki charakter. Następna przebudowa przeprowadzona została przez gwardiana o. Ludwika Alszera w latach 1751-1765. W 1784 roku świątynia otrzymała rokokową, iluzjonistyczną polichromię o tematyce maryjnej. Kompleksowe prace konserwacyjne świątyni przeprowadzone zostały w latach 2009-2011. Kościół przebudowany został w stylu barokowym i składa się z nawy i krótkiego prezbiterium na planie kwadratu. Elewacja frontowa rozczłonkowana jest pilastrami i przedzielona wydatnym gzymsem na dwie kondygnacje. W dolnej kondygnacji znajduje się półkolisty portal wejściowy, nad którym w płytkiej wnęce usytuowany jest obraz Matki Bożej Częstochowskiej. Górna kondygnacja ujęta została spływami z rzeźbami dwóch świętych zakonników i figurą Najświętszej Maryi Panny na środku. Świątynia nakryta jest dachami dwuspadowymi z wieżyczką na sygnaturkę. Wnętrze rozczłonkowane jest parami pilastrów, pomiędzy którymi znajdują się półeliptyczne wnęki ołtarzowe. Prezbiterium i nawa nakryta jest sklepieniami kolebkowymi, ozdobionymi iluzjonistyczną polichromią o tematyce maryjnej z 2 połowy XVIII stulecia. Wyposażenie wnętrza reprezentuje styl rokokowy. Kulisowy ołtarz główny, oddzielający chór zakonny, jest ozdobiony rzeźbami św. Bonawentury i św. Piotra z Alkantary wykonanymi przez rzeźbiarza Macieja Polejowskiego ze Lwowa. W centralnym polu ołtarza znajduje się łaskami słynący obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, zwany również Matki Bożej Pocieszenia. W ołtarzach bocznych usytuowane są m.in. dwa obrazy bernardyńskiego malarza Franciszka Lekszyckiego z 1649 roku: Ekstaza św. Franciszka i św. Antoni Padewski. We wnętrzu świątyni można również zobaczyć epitafia z XVII i XVIII w.