Koziołki (Góry Sowie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Koziołki
Ilustracja
Wzniesienie Koziołki widok od wschodu, z Jugowa
Państwo

 Polska

Pasmo

Sudety Środkowe
Góry Sowie

Wysokość

935[1] m n.p.m.

Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, u góry znajduje się czarny trójkącik z opisem „Koziołki”
Ziemia50°39′11,74″N 16°29′30,57″E/50,653261 16,491825
Widok od schroniska Zygmuntówka

Koziołki (935 m n.p.m.), niem. Ziegensteine – wzniesienie w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Środkowych, w środkowej części pasma Gór Sowich, w województwie dolnośląskim.

Wzniesienie położone jest na obszarze Parku Krajobrazowego Gór Sowich, w środkowo-południowej części Gór Sowich, po zachodniej stronie Przełęczy Jugowskiej, górując od północnego zachodu nad miejscowością Jugów.

Rozległe wypiętrzone wzniesienie w postaci potężnego wału ze słabo zaznaczonym szczytem i stromymi południowo-zachodnimi i południowo-wschodnimi zboczami, wznosi się w najwyższej części Gór Sowich, na zakończeniu rozległego, spłaszczonego grzbietu, odchodzącego od Koziej Równi w kierunku południowo-zachodnim[2]. Wyrasta w niewielkiej odległości od bliźniaczej, wyższej o 10 m kulminacji Grabiny, położonej na grzbietowej płaszczowinie po północno-zachodniej stronie[1]. Wyrównana powierzchnia szczytowa wzniesienia oraz minimalna, prawie niewidoczna różnica wysokościowa między wierzchołkami powodują, że szczyty wzniesień są trudne do określenia[1]. Zbocza południowo-zachodnie, południowo-wschodnie i wschodnie są strome i opadają: południowo-zachodnie w kierunku Sokolca a południowo-wschodnie i wschodnie w kierunku doliny Jugowskiego Potoku. Zbocza północno-zachodnie i północne są prawie poziome i stanowią powierzchnię grzbietową płaszczowiny ciągnącej się do Koziej Równi i Grabiny. Zbocza poniżej szczytu trawersuje kilka leśnych dróg i ścieżek.

Wzniesienie zbudowane jest z prekambryjskich gnejsów biotytowych i granitów z pegmatytami, które w kilku miejscach występują na powierzchnię w postaci niekształtnych skałek i wychodni[1]. Zbocza wzniesienia pokrywa warstwa młodszych osadów z okresu zlodowaceń plejstoceńskich. Poniżej szczytu, na stromym południowo-wschodnim zboczu, znajduje się zespół okazałych gnejsowych skałek rozrzuconych na znacznej powierzchni zbocza[1].

Całe wzniesienie porastają lasy regla dolnego, lasy świerkowe oraz świerkowo-bukowe z domieszką innych gatunków drzew liściastych[1]. U podnóża wzniesienia po południowo-wschodniej stronie leży duża wieś Jugów. Rozległe partie zbocza wschodniego i południowo-wschodniego poniżej poziomu 700–750 m n.p.m. zajmują nieużytki, łąki i pastwiska, na których rosnące ciągi drzew i kępy krzaków wyznaczają dawne miedze i polne drogi. Na zboczu wschodnim do wysokości 740 m n.p.m. podchodzą nieliczne zabudowania Jugowa.

Wschodnim zboczem wzniesienia na wysokości 650–750 m trawersuje droga lokalna prowadząca z Sokolca i Jugowa przez Przełęcz Jugowską do Pieszyc[1]. Położenie wzniesienia, kształt i wyraźna rozciągnięta część szczytowa z niewyraźnie podkreślonym wierzchołkiem, czynią wzniesienie rozpoznawalnym w terenie.

Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: I-BiS, 1994, s. 208. ISBN 83-85773-12-6.
  2. Rysunek układu grzbietów Gór Sowich w opracowaniu M.Staffy (nazwy szczytów zostały naniesione przez nieznanego autora). W: Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (red.). T. 11: Góry Sowie. Wrocław: Wydawnictwo I–BiS, 1995, s. 21. ISBN 83-85773-12-6.
  3. Informacje zawarte na stronie PTTK Strzelin; dostęp: 28.03.2019

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]