Kultura złocka
Kultura złocka – lokalna kultura neolityczna datowana na przełom IV/III tysiąclecia p.n.e.[1] o synkretycznym charakterze, na który składały się wpływy kultury ceramiki sznurowej, kultury amfor kulistych i kultury badeńskiej[2]. Obszar oddziaływania tej kultury rozciągał się na Wyżynie Sandomierskiej[2]. Nazwa kultury pochodzi od wsi Złota, gdzie znalezione zostały jej ślady[2].
Typową cechą tej kultury jest obecność falistych ornamentów na misach uzyskanych z odciskania sznura na glinie. Unikatowy jest też sposób wykonywania grobów niszowych[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kaczanowski i Kozłowski 1998 ↓, s. 128–134.
- ↑ a b c d Kaczanowski i Kozłowski 1998 ↓.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Piotr Kaczanowski, Janusz Krzysztof Kozłowski: Wielka Historia Polski. T. 1: Najdawniejsze dzieje ziem polskich. 1998, s. 134.