Leon Schmidt-Borudzki
 podpułkownik saperów
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Leon Aleksander Schmidt-Borudzki |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1 kwietnia 1892 |
| Data i miejsce śmierci |
8 lipca 1947 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódcą saperów armii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Leon Aleksander Schmidt-Borudzki (ur. 1 kwietnia 1892 w Werchniaczce, zm. 8 lipca 1947 w Brwinowie) – podpułkownik saperów Wojska Polskiego, inżynier, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 1 kwietnia 1892 w Werchniaczce (obecnie w rejonie chrystyniwskim na Ukrainie), w rodzinie Aleksandra i Eweliny z Borudzkich. Był żonaty z Heleną z Przeździeckich. Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej.
W latach 1919–1920, w czasie wojny z bolszewikami, walczył w szeregach 15 Pułku Ułanów Poznańskich między innymi jako dowódca dywizjonu. W latach 1921–1923 był odkomenderowany na Politechnikę Warszawską celem dokończenia studiów. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 50. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii) [1]. Po ukończeniu studiów pełnił służbę w 2 Pułku Strzelców Konnych w Hrubieszowie[2]. Następnie został przeniesiony do korpusu oficerów saperów kolejowych. W 1924 roku pełnił obowiązki dowódcy II batalionu 2 Pułku Saperów Kolejowych w Jabłonnie[3]. W latach 1925–1928 był wykładowcą mostów w Oficerskiej Szkole Inżynierii w Warszawie i równocześnie pełnił funkcję asystenta Katedry Mostów Politechniki Warszawskiej[4]. 12 kwietnia 1927 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów saperów kolejowych[5]. Z dniem 13 października 1928 roku został przeniesiony do 1 Pułku Saperów Kolejowych w Krakowie na stanowisko dowódcy batalionu[6]. Z dniem 4 grudnia 1928 roku został przeniesiony z korpusu oficerów saperów kolejowych do korpusu oficerów inżynierii i saperów[7]. W październiku 1929 roku, po rozformowaniu 1 Pułku Saperów Kolejowych, został przeniesiony na stanowisko zastępcy delegata Sztabu Głównego przy Dyrekcji PKP w Radomiu. Z dniem 26 listopada 1929 został przydzielony na 12 miesięczne studia fortyfikacyjne przy Szkole Podchorążych Inżynierii w Warszawie[8]. W latach 1930–1932 pełnił służbę w Sztabie Głównym na stanowisku kierownika Komisji Fortyfikacyjnej[9]. Z dniem 1 października 1932 został przeniesiony z Rezerwy personalnej Kierownictwa Fortyfikacji Sztabu Głównego do Szefostwa Fortyfikacji Obszaru Warownego „Wilno”[10]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 7. lokatą w korpusie oficerów saperów[11][12]. W marcu 1939 był przydzielony do rezerwy personalnej oficerów przy Inspektorze Saperów na stanowisko zastępcy kierownika robót[13]. W tym samym roku był kierownikiem Kierownictwa Robót Nr 8 w Jastarni, odpowiedzialnym za budowę ośrodka oporu Jastarnia. 8 lipca 1939 został oficerem saperów w składzie osobowym generała do prac przy generalnym inspektorze sił zbrojnych, generała brygady Emila Krukowicz-Przedrzymirskiego. W czasie kampanii wrześniowej 1939 był dowódcą saperów Armii „Modlin”, a następnie dowódcą saperów Armii generała Krukowicz-Przedrzymirskiego.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3489
- Krzyż Walecznych dwukrotnie[12][14]
- Złoty Krzyż Zasługi[12][15]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 159, tu podano, że urodził się 20 marca 1892.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 657, 678.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 899, 906.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 635, 639.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 120.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 346.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 11.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 388, 415.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 249, 422.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 424.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 339.
- ↑ a b c Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 242.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 426.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-05-10]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-05-10]..
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Absolwenci Politechniki Warszawskiej
- Ludzie związani z Brwinowem
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (dwukrotnie)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 15 Pułku Ułanów Poznańskich
- Oficerowie dowództwa Armii „Modlin”
- Oficerowie wojsk kolejowych II Rzeczypospolitej
- Podpułkownicy saperów II Rzeczypospolitej
- Podpułkownicy saperów Polskich Sił Zbrojnych
- Polacy – żołnierze Armii Imperium Rosyjskiego w I wojnie światowej
- Polscy inżynierowie
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1892