Lorna Shore

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lorna Shore
ilustracja
Pochodzenie

 Stany Zjednoczone, Hrabstwo Warren, New Jersey

Gatunek

Deathcore

Aktywność

od 2010

Wydawnictwo

Density, Outerloop, Century Media Records

Powiązania

Chelsea Grin, Signs of the Swarm(inne języki)

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Lorna Shore – amerykański zespół deathcore'owy z hrabstwa Warren w stanie New Jersey.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Zespół założony został w 2010 przez wokalistę Raya Meoniego, gitarzystów Aarona Browna i Jeffa Moskovciaka, basistę Gary'ego Herrerę i perkusistę Scotta Coopera. Jeszcze przed pierwszymi nagraniami z zespołu odszedł Meoni, a jego miejsce zajął Tom Barber. Przez pierwsze 3 lata działalności grupa wydała 2 minialbumy – Triumph w 2010 roku i Bone Kingdom w 2012. Nie przyniosły one dużej rozpoznawalności, a z oryginalnych członków zespołu został tylko Herrera. Dopiero trzeci EP Maleficium, który zajął 3 miejsce na iTunes Metal Chart zapewnił Lornie Shore rozgłos i został uznany za właściwy początek kariery[1].

Pierwszy album Psalms wydali 9 czerwca 2015 roku z pomocą Density Records. Po jego wypuszczeniu z zespołu odszedł Gary Herrera. W późniejszym czasie zespół podpisał kontrakt z Outerloop Records i 17 lutego 2017 do sprzedaży trafił ich drugi album Flesh Coffin.

W kwietniu 2018 roku Tom Barber ogłosił, że opuszcza Lorna Shore i dołącza do Chelsea Grin[2]. Jego miejsce zajął CJ McCreery, który dotychczas był wokalistą w Signs of the Swarm. CJ wziął udział w nagraniach do albumu Immortal, jednak został wyrzucony z zespołu zanim wydano płytę[3]. Przez to odwołane zostały koncerty w Azji, a na trasę europejską rolę wokalisty objął Will Ramos. Ostatecznie Ramos został oficjalnym wokalistą grupy i udzielił wokali na minialbumie ...And I Return to Nothingness, z którego pochodzi najpopularniejszy utwór zespołu, czyli To the Hellfire, który przez magazyn Loudwire został uznany za najlepszy metalowy utwór 2021 roku[4].

14 października 2022 roku został wydany czwarty album zespołu - Pain Remains, który spotkał się z pozytywnym odbiorem zarówno od fanów jak i krytyków[5][6][7]. Jest to pierwszy album nagrany z udziałem basisty Michaela Yagera.

Muzycy[edytuj | edytuj kod]

Obecny skład zespołu
  • Adam De Micco – gitara prowadząca (od 2010), gitara rytmiczna (2011–2015, 2019), gitara basowa (2017–2021)
  • Austin Archey – perkusja (od 2012)
  • Andrew O’Connor – gitara rytmiczna (od 2019), gitara basowa (2019–2021)
  • Will Ramos – wokal (od 2021; koncerty 2020–2021)
  • Michael Yager – gitara basowa (od 2021)
Byli członkowie zespołu
  • Tom Barber – wokal (2010–2018)
  • Gary Herrera – gitara basowa (2010–2017)
  • Jeff Moskovciak – gitara rytmiczna (2010–2011)
  • Scott Cooper – perkusja (2010–2011)
  • Ray Meoni – wokal (2010)
  • Aaron Brown – gitara prowadząca (2010)
  • Connor Deffley – gitara rytmiczna (2015–2019), gitara basowa (2017–2019)
  • CJ McCreery – wokal (2018–2019)
Oś czasu

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Albumy studyjne
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście
USA
[8] 		GER
[9]
Psalms
  • Data: 9 czerwca 2015[10]
  • Wydawca: Density
 23 —
Flesh Coffin
  • Data: 17 lutego 2017[11]
  • Wydawca: Outerloop
 3 —
Immortal — 90
Pain Remains — 6
"—" album nie był notowany.
Minialbumy
Tytuł Dane dot. albumu
Triumph
  • Data: 7 października 2010
  • Wydawca: niezależny
Bone Kingdom
  • Data: 16 lutego 2012
  • Wydawca: niezależny
Maleficium
  • Data: 20 grudnia 2013[13]
  • Wydawca: niezależny
...And I Return to Nothingness
  • Data: 13 sierpnia 2021[14]
  • Wydawca: Century Media

Teledyski[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Album Reżyseria
2013 "Godmaker" Maleficium Dan Newman
2014 "Cre(H)ate" Jeremy Tremp
2015 "Grimoire" Psalms
"From the Pale Mist" Nightmare Film Crew
2017 "Fvneral Moon" Flesh Coffin Joey Durango
"Flesh Coffin"
2018 "This Is Hell" Immortal
2019 "Immortal"
"Death Portrait" Brett Miller
2020 "King ov Deception" Joey Durango
2021 "To the Hellfire" ...And I Return To Nothingness Eric DiCarlo
"And I Return To Nothingness" Joey Durango

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Lorna Shore | Wiki | Metal Amino [online], Metal | aminoapps.com [dostęp 2022-05-08].
  2. ↑ Jeannie Blue, Interview – Tom Barber of Chelsea Grin [online], Cryptic Rock, 6 grudnia 2018 [dostęp 2022-05-08] (ang.).
  3. ↑ Graham HartmannGraham Hartmann, Lorna Shore Singer Accused of Sexual Misconduct by Multiple Women [online], Loudwire [dostęp 2022-05-08] (ang.).
  4. ↑ Loudwire StaffLoudwire Staff, The 35 Best Metal Songs of 2021 [online], Loudwire [dostęp 2022-05-08] (ang.).
  5. ↑ Pain Remains [online], BLABBERMOUTH.NET, 12 października 2022 [dostęp 2023-07-03] (ang.).
  6. ↑ James Weaver, ALBUM REVIEW: Pain Remains - Lorna Shore [online], Distorted Sound Magazine, 12 października 2022 [dostęp 2023-07-03] (ang.).
  7. ↑ Album review: Lorna Shore – Pain Remains [online], Kerrang!, 13 października 2022 [dostęp 2023-07-03] (ang.).
  8. ↑ s, Heatseekers Albums [online], Billboard, 2 stycznia 2013 [dostęp 2022-05-09] (ang.).
  9. ↑ Offizielle Deutsche Charts – Offizielle Deutsche Charts [online], www.offiziellecharts.de [dostęp 2022-05-09].
  10. ↑ Psalms – Lorna Shore | Songs, Reviews, Credits | AllMusic. [dostęp 2022-05-09].
  11. ↑ Flesh Coffin – Lorna Shore | Songs, Reviews, Credits | AllMusic. [dostęp 2022-05-09].
  12. ↑ Immortal – Lorna Shore | Songs, Reviews, Credits | AllMusic. [dostęp 2022-05-09].
  13. ↑ Maleficium – Lorna Shore | Songs, Reviews, Credits | AllMusic. [dostęp 2022-05-09].
  14. ↑ ...And I Return to Nothingness – Lorna Shore | User Reviews | AllMusic. [dostęp 2022-05-09].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lorna_Shore&oldid=72875226”