Maćkowa Dziura
49°14′37″N 19°55′09″E/49,243636 19,919047| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
9 m |
| Głębokość |
6 m |
| Deniwelacja |
6 m |
| Wysokość otworów |
1831 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
560 m |
| Ekspozycja otworów |
ku górze, ku W |
| Data odkrycia |
1962 rok |
| Odkrywca |
Maciej Lewandowski |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-12.62 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′37″N 19°55′09″E/49,243636 19,919047
| |
Maćkowa Dziura – jaskinia w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich. Ma dwa otwory wejściowe w zachodnim zboczu północnego ramienia Wielkiej Turni, na wysokości 1831 metrów n.p.m. Długość jaskini wynosi 9 metrów, a jej deniwelacja 6 metrów[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Główną częścią jaskini jest studnia, której górna część tworzy niewielką salkę. Do salki prowadzą dwa, położone obok siebie, otwory wejściowe. Jeden skierowany ku górze, drugi ku zachodowi. Dno studni jest pochyłe, zakończone zawaliskiem. Znajduje się w nim ciasna, kilkumetrowa, niedostępna szczelina[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini brak jest nacieków. Ściany są wilgotne, nie ma na nich roślinności[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię odkrył Maciej Lewandowski w 1962 roku. Przez następnych kilkanaście lat nie była odwiedzana. Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń w Tatrach w 1979 roku próbowano odnaleźć wejście do niej. Odkryto wtedy nową jaskinię Ukryta Dziura, błędnie uznając, że jest to Maćkowa Dziura. Dopiero w 1999 roku odnaleziono właściwą Maćkową Dziurę i sporządzono jej plan i opis (I. Luty przy współpracy D. Lermera)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 27 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-27].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-10-23].