Maria Tytus Siedlecki
| Stanisław Maria Tytus Siedlecki Stanisław Siedlecki | |
| biskup pomocniczy | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
5 listopada 1869 |
| Data i miejsce śmierci |
10 sierpnia 1955 |
| Miejsce pochówku | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
1904 |
| Prezbiterat |
1892 |
| Nominacja biskupia |
1935 |
| Sakra biskupia |
9 czerwca 1935 |
| Data konsekracji |
9 czerwca 1935 |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Miejsce | |
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Helena Maria Melania Kubicka |
Stanisław Maria Tytus Siedlecki, właśc. Stanisław Siedlecki (ur. 1869, zm. 1955) – biskup pomocniczy Kościoła Katolickiego Mariawitów, wikariusz generalny Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów (denominacja felicjanowska).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Stanisław Siedlecki był księdzem rzymskokatolickim z archidiecezji warszawskiej. Od 1897 pełnił funkcję rektora kościoła bernardynek w Łowiczu. Na początku XX wieku stał się przywódcą ruchu mariawickiego w tym mieście. Zebrał grupę około 250 sympatyków. W 1905 został usunięty przez kurię archidiecezjalną z zajmowanej funkcji i przeniesiony do Białej Rawskiej. Próbował jednak zachować kościół klasztorny Najświętszej Maryi Panny co stało się przyczyną zamieszek w Łowiczu pomiędzy mariawitami i katolikami.
Po ekskomunice Związku Mariawitów w 1906 odszedł z Kościoła rzymskokatolickiego. Był organizatorem parafii mariawickiej pod wezwaniem Przenajświętszego Sakramentu w Łowiczu i jej wieloletnim proboszczem. Był zagorzałym sympatykiem arcybiskupa Jana Marii Michała Kowalskiego i zwolennikiem reform kościelnych i doktrynalnych w Starokatolickim Kościele Mariawitów, które miały miejsce w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku.
W latach dwudziestych XX wieku kapłan Stanisław Maria Tytus Siedlecki był oskarżonym w licznych procesach karnych duchownych mariawickich, które dotyczyły kwestii obyczajowych.
Po rozłamie w łonie mariawityzmu w 1935 opowiedział się za mniejszością i związał się z denominacją felicjanowską. 9 czerwca 1935 otrzymał sakrę biskupią i wszedł w skład hierarchii duchownej Kościoła Katolickiego Mariawitów.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Dzieje łowickich bernardynek
- Stanisław Rybak. Mariawityzm. Studium historyczne. Warszawa 1992.