Mi-34
 Mi-34S | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Konstruktor |
Biuro konstrukcyjne Michaiła Mila |
| Typ | |
| Konstrukcja |
konstrukcja kompozytowa, podwozie stałe – płozy |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Lata produkcji | |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 x 9 - cylindrowy silnik tłokowy Wedanajew M-14W26 |
| Moc | |
| Wymiary | |
| Średnica wirnika |
10,01 m |
| Długość |
11,42 m |
| Długość kadłuba |
8,71 m |
| Szerokość kadłuba |
1,42 |
| Wysokość |
2,75 m |
| Masa | |
| Własna |
800 kg |
| Startowa |
1020 kg (normalna) |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
210 km/h |
| Prędkość przelotowa |
180 km/h |
| Prędkość ekonomiczna |
160 km/h |
| Pułap praktyczny |
4500 m |
| Zasięg |
450 km |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 1+3 | |
| Użytkownicy | |
 ZSRR / Rosja
| |
Mi-34 (ros. Ми-34 oznaczenie NATO Hermit) – rosyjski lekki dwu- lub czteromiejscowy śmigłowiec treningowy, pasażerski i akrobacyjny.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Śmigłowiec Mi-34 został zaprojektowany w biurze konstrukcyjnym Michaiła Mila w połowie lat osiemdziesiątych XX wieku, jako konstrukcja, która miała zastąpić śmigłowiec Mi-1.
Prototyp śmigłowca Mi-34 został oblatany pod koniec 1986 roku i po przeprowadzeniu niezbędnych badań wprowadzono go w 1989 roku do produkcji seryjnej.
Przy budowie Mi-34 szeroko zastosowano kompozyty z włókna szklanego i węglowego. Po raz pierwszy w śmigłowcu produkowanym w ZSRR zastosowano podwozie płozowe.
Wersje śmigłowca[edytuj | edytuj kod]
- Mi-34 – wersja podstawowa
- Mi-34A – wersja z silnikiem turbinowym Allison
- Mi-34C – wersja pasażerska z czterema miejscami dla pasażerów
- Mi-34M – wersja z dwoma silnikami turbinowymi WAZ-430
- Mi-34P – wersja policyjna
- Mi-34W i Mi-34WAZ – wersje z dwoma silnikami turbinowymi WAZ-4265
- Mi-34S – wersja z silnikiem tłokowym M-14W26W o mocy 325 KM
- Mi-34UT – wersja treningowa, z dwoma miejscami wyposażonymi w urządzenia sterownicze
Użycie w lotnictwie[edytuj | edytuj kod]
Śmigłowiec ten został wprowadzony do lotnictwa ZSRR w miejsce śmigłowca Mi-1, jako śmigłowiec do szkolenia i treningowy.
Śmigłowiec również jest wykorzystywany w lotnictwie sportowym do akrobacji i jako lekki śmigłowiec pasażerski.
Śmigłowiec Mi-34 służy także w Siłach powietrznych Nigerii.