Mikołaj Lachowski

Mikołaj Lachowski
	major
Data i miejsce urodzenia	19 kwietnia 1925 ; Krzemieńczuk
	Przebieg służby
Lata służby	1941–1954
Siły zbrojne	Armia Czerwona; ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	1. Dywizja Piechoty im. Tadeusza Kościuszki; RBP w Lublinie; PUBP w Zamościu; WUBP w Lublinie; MBP Warszawie
Stanowiska	zastępca kierownika PUBP; kierownika PUBP; naczelnik wydziału WUBP; zastępca naczelnika departamentu MBP; naczelnika departamentu MBP; zastępca dyrektora departamentu MBP
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa Bitwa pod Lenino;
	Odznaczenia

Mikołaj Lachowski (ur. 19 kwietnia 1925 w Krzemieńczuku) – uczestnik II wojny światowej w szeregach Armii Czerwonej i Ludowego Wojska Polskiego, oficer aparatu bezpieczeństwa PRL.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Romana i Pauliny Lachowskich^[1], Urodzony w polskiej rodzinie robotniczej, z zawodu ślusarz. Od sierpnia 1941 żołnierz Armii Czerwonej, w październiku ciężko ranny na froncie. Od maja 1943 żołnierz 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki; uczestnik bitwy pod Lenino. Od kwietnia do lipca 1944 słuchacz szkoły NKWD w Kujbyszewie. Od 22 sierpnia 1944 funkcjonariusz Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Lublinie. Od 18 grudnia 1944 zastępca szefa, a następnie szef PUBP w Zamościu, później naczelnik Wydziału III WUBP w Lublinie, a następnie zastępca dyrektora Departamentu IV MBP.

Jako funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa wyróżniał się gorliwością i okrucieństwem; 3 lutego 1945 w Zarzeczu na Zamojszczyźnie zastrzelił trzech żołnierzy Batalionów Chłopskich zatrzymanych na przyjęciu weselnym. 28 lutego dowodził akcją PUBP, w czasie której zabito 5 i aresztowano 6 żołnierzy BCh; Lachowski został wówczas lekko ranny. 18 kwietnia kierował wspólną polsko-sowiecką akcją przeciwko żołnierzom Armii Krajowej w Łabuńkach pod Zamościem; zabito wówczas 9 osób^{[potrzebny przypis]}. 10 października 1945 został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi za działalność w konspiracji, udział w walkach partyzanckich i za zasługi w organizowaniu służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej^[2]. Zwolniony 1 czerwca 1954, wyjechał do ZSRR.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2019-04-27]. (ang.).
↑ M.P. z 1945 r. nr 44, poz. 109.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Rok pierwszy. Powstanie i działalność aparatu bezpieczeństwa publicznego na Lubelszczyźnie (lipiec 1944 – czerwiec 1945), Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2004.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

[autonazwa1-1] Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2019-04-27]. (ang.).

[2] M.P. z 1945 r. nr 44, poz. 109.

[1]

[2]