Muł pteropodowy
Muł pteropodowy[1] – pelagiczny, biogeniczny osad strefy batialnej[2][3], zawierający do 90% węglanu wapnia utworzony głównie z obumarłych szczątków organizmów mięczaków (ślimaków skrzydłonogich), żyjących masowo w warstwach powierzchniowych. Tworzy się na dnie oceanów w strefach gorących i umiarkowanych, w głębinach nie większych niż 2000 m p.p.m. Nazwa mułu pochodzi od ślimaków skrzydłonogich (Pteropoda)[4][5], którego szczątki są głównym składnikiem mułu. Muł pteropodowy przypomina muł globigerynowy.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Erozja i akumulacja morska. [dostęp 2013-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)].
- ↑ Osady morskie, Słownik Encyklopedyczny Geografia. Wydawnictwo Europa. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-02)].
- ↑ Jan Flis: Szkolny słownik geograficzny. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1986. ISBN 83-02-00870-2.
- ↑ Skrzydłonogie, pteropody. [dostęp 2013-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)].
- ↑ Dno i osady denne.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ryszard Gradziński i inni, Zarys sedymentologii, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1986, ISBN 83-220-0275-0, OCLC 925761433.
- Andrzej Bolewski, Włodzimierz Parachoniak, Petrografia, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1974, OCLC 1914497, PB 8795/74.
- Stanisław Depowski i inni, Surowce mineralne mórz i oceanów, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe „Scholar”, 1998, ISBN 83-87367-10-9, OCLC 749690069.
- Włodzimierz Mizerski, Krzysztof Szamałek, Geologia i surowce mineralne oceanów, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, ISBN 978-83-01-15763-0, OCLC 751434195.