Muł radiolariowy
Muł radiolariowy – osad strefy abysalnej[1] o czerwonym zabarwieniu, składający się z krzemionkowych szczątków promienic (Radiolaria), igieł gąbek (spikul), szczątków okrzemek, minerałów ilastych oraz tlenków żelaza i manganu[2]. Nazwa mułu pochodzi od nazwy promienic – radiolarii.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jan Flis: Szkolny słownik geograficzny. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1986, s. 94. ISBN 83-02-00870-2.
- ↑ Osady morskie, Słownik Encyklopedyczny Geografia. Wydawnictwo Europa. [dostęp 2012-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-02)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ryszard Gradziński i inni, Zarys sedymentologii, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1986, ISBN 83-220-0275-0, OCLC 925761433.
- Andrzej Bolewski, Włodzimierz Parachoniak, Petrografia, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1974, OCLC 1914497, PB 8795/74.
- Stanisław Depowski i inni, Surowce mineralne mórz i oceanów, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe „Scholar”, 1998, ISBN 83-87367-10-9, OCLC 749690069.
- Włodzimierz Mizerski, Krzysztof Szamałek, Geologia i surowce mineralne oceanów, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, ISBN 978-83-01-15763-0, OCLC 751434195.