Neobisium crassifemoratum
| Neobisium crassifemoratum | |||
| (Beier, 1928) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Podrodzaj |
Neobisium (Neobisium) | ||
| Gatunek |
Neobisium (Neobisium) crassifemoratum | ||
| Synonimy | |||
| |||
Neobisium crassifemoratum – gatunek zaleszczotka z rodziny Neobisiidae. Zamieszkuje zachodnią część Palearktyki, od środkowo-zachodniej części Europy po Zakaukazie.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1928 roku przez Maxa Beiera pod nazwą Obisium crassifemoratum. Jako miejsce typowe wskazano Masyw Retezat w Rumunii. W 1932 roku gatunek przeniesiony został przez Beiera do podrodzaju nominatywnego rodzaju Neobisium[1]. W 1984 roku Božidar P. M. Ćurčić opisał z Zurnabadu Neobisium concolor[1][2], jednak nazwę tę zsynonimizowali z N. crassifemoratum Wolfgang Schawaller i Selwin Daszdamirow w 1992 roku[1][3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Zaleszczotek ten ma niepodzielone tergity i sternity oraz wszystkie cztery pary odnóży krocznych pozbawione kolców na biodrach oraz zwieńczone dwuczłonowymi, podzielonymi na metatarsus i telotarsus stopami. Na prosomie (głowotułowiu) występują dwie pary oczu zaopatrzonych w soczewki. Szczękoczułki zwieńczone są szczypcami; ich palec ruchomy ma kilka ząbków i nie występuje na nim rozgałęziona galea; szczecinka galealna osadzona jest przedśrodkowo. Szczękoczułki zaopatrzone są w rallum, którego pierwsze dwie lub trzy blaszki są na przedzie drobno ząbkowane. Nogogłaszczki zaopatrzone są w szczypce, na których palcach znajdują się ujścia gruczołów jadowych; palec ruchomy i nieruchomy są podobnej długości. Palec nieruchomy nogogłaszczków ma równych długości ząbki oraz osiem trichobotrii, z których trichobotrium ist osadzone jest zaśrodkowo, bliżej trichobotrium it niż trichobotrium ib; odległość między trichobotriami ist i ib jest mniejsza niż dwukrotność odległości między trichobotrium ist a szczytem palca. Ruchomy palec nogogłaszczków ma cztery trichobotria. Udo nogogłaszczków jest przysadziste, z wyraźną szypułką; jego długość wynosi od 0,52 do 0,75 mm i jest nie większa niż 3,3-krotność jego szerokości. Rzepka nogogłaszczków jest zmodyfikowana i nie zachowuje tulipanowatego kształtu. Opistosoma (odwłok) ma na błonach pleuralnych ziarnistą rzeźbę[4].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Pajęczak ten należy do fauny epigeicznej[4]. Bytuje w ściółce i pod kamieniami. Spotykany jest m.in. w buczynach[5]
Gatunek zachodniopalearktyczny; znany jest z Niemiec, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Rumunii, Bułgarii, Serbii, Macedonii Północnej, Grecji, Turcji, Gruzji i Azerbejdżanu[1]. W Polsce podawany jest z Bieszczadów i Roztocza[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Mark Harvey: Neobisium crassifemoratum L. Koch, 1873. [w:] Western Australian Museum Field Guide and Catalogues. Pseudoscorpions of the World [on-line]. Government of Western Australia. [dostęp 2021-02-16].
- ↑ B.P.M. Ćurčić. O poreklu i genezi nekih rodova Pseudoskorpija u evroaziji. „Zbornik Predavanja Deveti Jugoslavenski Speleoloski Kongres”, s. 521-527, 1984.
- ↑ S. Dashdamirov, W.Schawaller. Pseudoscorpions from Middle Asia, Part 1 (Arachnida: Pseudoscorpiones). „Stuttgarter Beiträge zur Naturkunde (A)”. 474, 1992.
- ↑ a b Jana Christophoryová, Frantisek Stahlavsky, Peter Fedor. An updated identification key to the pseudoscorpions (Arachnida: Pseudoscorpiones) of the Czech Republic and Slovakia. „Zootaxa”. 2876, s. 35-48, 2011. DOI: 10.11646/zootaxa.2876.1.4.
- ↑ a b Jana Christophoryová, Katarína Krajčovičová. Faunistic records of pseudoscorpions (Arachnida: Pseudoscorpiones) from South East Poland. „Klapalekiana”. 55, s. 193–198, 2019. ISSN 1210-6100.