Ogacenie
Ogacenie – przykrycie albo uszczelnienie służące do ochrony obiektu lub przedmiotu (np. budynku, ula, barci) przed zimnem.
W bartnictwie ogacenie barci zwykle było wykonywane z chrustu lub cienkich gałązek, rzadziej ze słomy[1]. W przypadku istnienia śniota ogacenie znajdowało się między nim a dłużycą, a gdy śniota nie było, ogacenie przywiązywano do dębowych szpilek wbitych po obu stronach dłużycy[2].
Dawne ule mogły być ogacane gliną (którą zasmarowywano z zewnątrz całą dłużycę oraz szpary pomiędzy nią i ścianami ula), krowieńcem, krowieńcem z gliną, lub mchem[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Blank-Weissberg 1937 ↓, s. 18–19.
- ↑ Blank-Weissberg 1937 ↓, s. 20.
- ↑ Blank-Weissberg 1937 ↓, s. 51–52.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stefan Blank-Weissberg: Barcie i kłody w Polsce. Warszawa: Polskie Towarzystwo Zootechniczne, 1937.