Płukanka Parmy
Płukanka Parmy (łac. Gargarisma Parmy) – preparat galenowy sporządzany w zakresie receptury aptecznej według przepisu oficynalnego[1][2][3]. Bezbarwna, przezroczysta ciecz o charakterystycznej octowomiętowej woni. Preparat charakteryzujący się małą stabilnością fizykochemiczną. Przeznaczony do zużycia w krótkim czasie - należy sporządzać ex tempore.
Skład[edytuj | edytuj kod]
- woda utleniona 3% 180 cz.
- płyn Burowa 30 cz.
- woda miętowa 10 cz.
Płukanka znajduje szerokie zastosowanie w stomatologii jako lek o działaniu ściągającym i odkażającym po zabiegach stomatologicznych oraz w stanach zapalnych jamy ustnej. Preparat należy stosować zawsze po rozcieńczeniu z chłodną, uprzednio przegotowaną wodą - 1 łyżeczka (5 ml) na 1 szklankę, niekiedy silniejsze stężenie 1 łyżka stołowa (15 ml) na 1/2 szklanki[4].
Nie należy stosować wody ciepłej, ze względu na natychmiastowy rozkład zawartej w preparacie wody utlenionej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ M. Gajewska, J. Szulc, M. Płaczek, M. Sznitowska: Podstawy receptury aptecznej. Materiały do ćwiczeń dla studentów farmacji. Pro Pharmacia Futura, 2012, s. 43. ISBN 978-83-930152-9-0.
- ↑ Płukanka Parmy. receptura.farmacja.pl. [dostęp 2016-10-09].
- ↑ Receptariusz - 1992 r. Lek w Polsce wydawnictwo specjalne, Stanisław Janicki, Janina Szulc, Brunon R. Woyczikowski (red.), s. 122 - skład
- ↑ Farmakologia dla studentów stomatologii. Piotr Kubikowski, Alfons Chodera (red.). Wyd. 4. 1982, s. 216.