Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1956 – 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn
- Główny artykuł:
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1956 | |||
| |||
Miejsce | |||
---|---|---|---|
Termin |
1 grudnia 1956 (eliminacje) | ||
Liczba ekip |
11 | ||
Liczba sportowców |
50 | ||
Obiekt rozgrywek | |||
Złoty medal | |||
Srebrny medal | |||
Brązowy medal |
Konkurencje pływackie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1956 | |||||
---|---|---|---|---|---|
Styl dowolny | |||||
100 m | mężczyźni | kobiety | |||
400 m | mężczyźni | kobiety | |||
1500 m | mężczyźni | ||||
Styl grzbietowy | |||||
100 m | mężczyźni | kobiety | |||
Styl klasyczny | |||||
200 m | mężczyźni | kobiety | |||
Styl motylkowy | |||||
100 m | kobiety | ||||
200 m | mężczyźni | ||||
Sztafety – styl dowolny | |||||
4 × 100 m | kobiety | ||||
4 × 200 m | mężczyźni | ||||
Sztafeta 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn – jedna z konkurencji pływackich rozgrywanych podczas XVI Igrzysk Olimpijskich w Melbourne. Eliminacje odbyły się 1 grudnia, a finał 3 grudnia 1956 roku.
W finale na pierwszej zmianie w sztafecie australijskiej płynął Kevin O’Halloran, który nieznacznie wyprzedził Witalija Sorokina z ZSRR. Australijczyk John Devitt zwiększył na drugiej zmianie przewagę nad pozostałymi drużynami, podczas gdy George Breen zapewnił Amerykanom drugą pozycję. Reprezentant Australii Murray Rose płynął na kolejnej zmianie niezagrożony i widzowie zastanawiali się tylko czy reprezentanci gospodarzy pobiją rekord świata. Ostatni zawodnik sztafety australijskiej, Jon Henricks uzyskał nieoficjalnie najlepszy międzyczas w historii (2:04,4), dzięki czemu Australijczycy ustanowili nowy rekord globu (8:23,6). Srebrny medal zdobyli Amerykanie (8:31,5), a brąz wywalczyli byli rekordziści świata, pływacy z ZSRR (8:34,7).
Rekordy[edytuj | edytuj kod]
Przed zawodami rekord świata i rekord olimpijski wyglądały następująco:
Rekord | Reprezentacja | Czas | Miejsce | Data | |
---|---|---|---|---|---|
Rekord świata | ZSRR Boris Nikitin Władimir Strużanow Giennadij Nikołajew Witalij Sorokin |
8:24,5 | Moskwa | 4 listopada 1956 | |
Rekord olimpijski | Stany Zjednoczone Wayne Moore (2:08,7) William Woolsey (2:09,3) Ford Konno (2:06,9) Jimmy McLane (2:06,2) |
8:31,1 | Helsinki | 29 lipca 1952 | [1] |
W trakcie zawodów ustanowiono następujące rekordy:
Data | Etap konkurencji | Reprezentacja | Czas | Rekord |
---|---|---|---|---|
3 grudnia | finał | Australia Kevin O’Halloran (2:06,8) John Devitt (2:06,4) Murray Rose (2:06,0) Jon Henricks (2:04,4) |
8:23,6 |
Wyniki[edytuj | edytuj kod]
Eliminacje[edytuj | edytuj kod]
Finał[edytuj | edytuj kod]
Miejsce | Państwo | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|---|
Australia | Kevin O’Halloran (2:06,8) John Devitt (2:06,4) Murray Rose (2:06,0) Jon Henricks (2:04,4) |
8:23,6 | ||
Stany Zjednoczone | Dick Hanley (2:08,0) George Breen (2:07,7) Bill Woolsey (2:07,0) Ford Konno (2:08,8) |
8:31,5 | ||
ZSRR | Witalij Sorokin (2:07,5) Władimir Strużanow (2:11,5) Giennadij Nikołajew (2:09,0) Boris Nikitin (2:06,7) |
8:34,7 | ||
4. | Japonia | Manabu Koga (2:10,0) Atsushi Tani (2:08,5) Koji Nonoshita (2:10,5) Tsuyoshi Yamanaka (2:07,6) |
8:36,6 | |
5. | Wspólna Reprezentacja Niemiec | Hans Köhler (2:10,3) Hans-Joachim Reich (2:12,1) Hans Zierold (2:08,4) Horst Bleeker (2:12,6) |
8:43,4 | |
6. | Wielka Brytania | Kenneth Williams (2:11,4) Ronald Roberts (2:13,8) Neil McKechnie (2:11,6) Jack Wardrop (2:08,4) |
8:45,2 | |
7. | Włochy | Fritz Dennerlein (2:09,8) Paolo Galletti (2:13,4) Guido Elmi (2:13,5) Angelo Romani (2:09,5) |
8:46,2 | |
8. | Południowa Afryka | Billy Steuart (2:11,2) Tony Briscoe (2:11,8) Dennis Ford (2:13,6) Peter Duncan (2:12,9) |
8:49,5 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Helsinki 1952 – 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn (finał) – wyniki. [dostęp 2017-03-07]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Melbourne 1956 – 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn – wyniki. [dostęp 2017-03-07]. (ang.).
- Melbourne 1956 – 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn – opis konkurencji. [dostęp 2017-03-07]. (ang.).