Parafia św. Mikołaja w Ornecie
 Cerkiew parafialna | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
Al. Wojska Polskiego 8 |
| Data powołania |
1948 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diecezja | |
| Dekanat | |
| Cerkiew | |
| Filie | |
| Proboszcz |
p.o. ks. Witalis Leonczuk |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne |
9/22 maja; 6/19 grudnia |
Położenie na mapie Ornety  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu lidzbarskiego  | |
Położenie na mapie gminy Orneta  | |
 54°06′59,684″N 20°07′30,250″E/54,116579 20,125069
| |
| Strona internetowa | |
Parafia św. Mikołaja – parafia prawosławna w Ornecie, w dekanacie Gdańsk diecezji białostocko-gdańskiej.
Na terenie parafii funkcjonują 2 cerkwie:
- cerkiew św. Mikołaja w Ornecie – parafialna
- cerkiew św. Włodzimierza w Morągu – filialna
Historia[edytuj | edytuj kod]
Parafia prawosławna w Ornecie powstała po przesiedleniu do tego miasta ludności ukraińskiej w czasie akcji „Wisła”. Cerkwią parafialną stał się dawny kościół ewangelicki. Pierwszy proboszcz parafii, ks. Aleksy Nestorowicz, rozpoczął w 1948 jego remont. Dzięki zbiórkom darów wiernych na terenie całego Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego przeprowadzane były kolejne renowacje (remont plebanii, fasady i ściany zachodniej, dachu, wymiana części ikonostasu)[1].
W latach 1998–2003 parafią kierował późniejszy biskup szepetowski (w jurysdykcji Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego) Włodzimierz (Melnyk)[2].
Placówka filialna w Morągu powstała w lipcu 1964[3].
Parafia w Ornecie należy do najmniejszych parafii prawosławnych w Polsce; liczba jej wiernych ulega dalszemu spadkowi[1]. W 2016 w Ornecie mieszkało ok. 60 prawosławnych, natomiast filia w Morągu grupowała niespełna 30 wiernych[4].
Wykaz proboszczów[edytuj | edytuj kod]
- 1948–1959 – ks. Aleksy Nesterowicz
- 1959–1964 – ks. Michał Kalin
- 23.02.1964 – 1966 – ks. Grzegorz Misijuk
- 1966–1967 – ks. Anatol Kiryk
- 1967–1969 – ks. Anatol Siegień
- 1969–1997 – ks. Włodzimierz Kuryłowicz
- 1997–1998 – o. ihumen German (Trofimiuk), administrator: ks. Witalis Leończuk
- 9.09.1998 – 25.05.2003 – o. ihumen Włodzimierz (Melnyk), administrator: ks. Witalis Leończuk
- 2003–2009 – ks. Marek Kozłowski
- 1.01.2010 – 30.04.2011 – ks. Rościsław Sołopenko
- 1.05.2011 – 2021 – ks. Radosław Kondraciuk
- 2021–2022 – ks. Dariusz Sulima[5]
- od 2022 – p.o. ks. Witalis Leonczuk[6]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Hanna Mordań: Zbiórka na parafię w Ornecie. cerkiew.pl, 3 czerwca 2010. [dostęp 2021-04-22].
- ↑ S. Dudra, Cerkiew w diasporze. Z dziejów prawosławnej diecezji wrocławsko-szczecińskiej, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 2009, ss. 70 i 221
- ↑ ks. Radosław Kondraciuk: 50-lecie parafii w Morągu. cerkiew.pl, 29 lipca 2014. [dostęp 2021-04-22].
- ↑ Ks. Radosław Kondraciuk – Noc Muzeów zawitała do cerkwi w Ornecie [dostęp: 26.05.2016.]
- ↑ Wiaczesław Perek: Ruch służbowy. orthodox.bialystok.pl, 27 sierpnia 2021. [dostęp 2021-08-27].
- ↑ Redakcja, Ruch służbowy w diecezji białostocko – gdańskiej – Prawosławna Diecezja Białostocko-Gdańska [online], orthodox.bialystok.pl [dostęp 2023-10-03].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kalendarz Prawosławny 2019, Wydanie Warszawskiej Metropolii Prawosławnej, ISSN 1425-2171, ss. 157–167
- Kalendarz Prawosławny 2021, Wydanie Warszawskiej Metropolii Prawosławnej, ISSN 1425-2171, s. 223
- Hierarchia i kler kościoła prawosławnego w granicach II Rzeczypospolitej i Polski powojennej w XIX–XXI wieku, ks. Grzegorz Sosna i m. Antonina Troc-Sosna, Ryboły 2012