Parafia Ewangelicko-Augsburska w Wieluniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parafia Ewangelicko-Augsburska w Wieluniu
ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Siedziba

Wieluń

Adres

ul. Ewangelicka 6
98-300 Wieluń

Wyznanie

luteranizm

Kościół

Ewangelicko-Augsburski w RP

Diecezja

warszawska

Administrator

ks. bp. Jan Cieślar

Położenie na mapie Wielunia
Mapa konturowa Wielunia, w centrum znajduje się punkt z opisem „Parafia Ewangelicko-Augsburska w Wieluniu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Parafia Ewangelicko-Augsburska w Wieluniu”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Parafia Ewangelicko-Augsburska w Wieluniu”
Położenie na mapie powiatu wieluńskiego
Mapa konturowa powiatu wieluńskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Parafia Ewangelicko-Augsburska w Wieluniu”
Położenie na mapie gminy Wieluń
Mapa konturowa gminy Wieluń, w centrum znajduje się punkt z opisem „Parafia Ewangelicko-Augsburska w Wieluniu”
Ziemia51°13′10″N 18°34′04″E/51,219444 18,567778
Kościół ewangelicki w Wieluniu, użytkowany przez parafię do 2023

Parafia Ewangelicko-Augsburska w Wieluniuewangelicko-augsburska parafia w Wieluniu, należąca do diecezji warszawskiej. Jej siedziba mieści się przy ulicy Ewangelickiej[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Osadnictwo ewangelickie w Wieluniu pojawiło się w końcu XVI wieku, dzięki położeniu miasta w pobliżu granicy ze Śląskiem. Śląscy ewangelicy przesiedlili się tam w wyniku napiętych stosunków religijnych panujących na ich rodzimym terenie. Zostali oni jednak zabici w podczas wojny polsko-szwedzkiej, w wyniku podejrzenia o sprzyjanie okupantowi, kiedy miasto zostało odbite przez Polaków w 1656[2].

Jednak podczas wizytacji zorganizowanych w 1720 i 1753 przez archidiakonat wieluński, stwierdzona została obecność wyznawców ewangelicyzmu obu konfesji. W 1753 zamieszkiwało tutaj pięć rodzin kalwińskich oraz ponad 40 osób wyznania luterańskiego[2].

Liczba luteran zwiększyła się w wyniku przejścia Wielunia pod władzę Prus. Miasto w 1793 liczyło 12 luteran, których stanowili pruscy urzędnicy wraz z rodzinami. Później osiedlali się tu również protestanccy rzemieślnicy, rolnicy oraz żołnierze[2].

18 sierpnia 1818 ewangeliccy wierni z Wielunia wystąpili o oddanie im w użytkowanie kościoła pobernardyńskiego wraz z wyposażeniem, który miał zostać przekształcony w siedzibę zakładu przemysłowego. Nie byli oni jednak w stanie udźwignąć ciężaru finansowego utrzymania parafii. W mieście znajdowało się wtedy 40 luterańskich rodzin, a jego okolice zamieszkiwało kolejne kilka rodzin reformowanych. Założenie parafii argumentowano jednak wpływem na przyszłe powiększenie się liczby wyznawców. Komisja Województwa Kaliskiego zażądała jednak gwarancji możliwości zgromadzenia przez zbór odpowiednich środków. - listy zawierającej nazwiska członków oraz sumę składki, jaką są w stanie przeznaczyć na świątynię. Lista została przedstawiona w marcu 1820 i zawierała 401 osób oraz sumę 1151 złotych polskich[2].

W 1820, pomimo dalszego braku oficjalnej zgody, przystąpiono do napraw w kościele. Zezwolenie zostało wydane w lipcu 1820 i dotyczyło poza budynkiem świątyni również części znajdujących się w jego otoczeniu budynków oraz połowy ogrodu. Pierwsze nabożeństwo miało miejsce 14 grudnia 1821[2].

W kwietniu 1822 do miasta przyjechał ks. S.G. Sachs, jednak ze względu na jego niedoświadczenie oraz młody wiek, władze postanowiły o poddaniu go egzaminowi. Oficjalnie na stanowisku proboszcza został zainstalowany 28 marca 1824[2].

W 1854 powstał filiał w Pankach, który w 1865 liczył 364 wiernych[3].

W 1913 parafia liczyła około 50 rodzin. Należała do superintendentury kaliskiej, oprócz kościoła parafialnego, posiadała także kościół filialny w Krzeczowie, domy modlitwy w Wolnicy Grabowskiej i Marianowie oraz kantorat w Janowie. Prowadziła dwie szkoły elementarne położone w Wieluniu i w Świątkowicach. Nabożeństwa w kościele w Wieluniu odbywały się w 1914 naprzemiennie, w pierwszą i trzecią niedzielę w mięsiącu po polsku, a w drugą i piątą - po niemiecku. Czwarta niedziela służyła na prowadzenie nabożeństw w domach modlitwy i kantoratach. Prowadzono nabożeństwa dla dzieci oraz lekcje przygotowania konfirmacyjnego[4].

W 1923 liczba członków parafii wynosiła 3000 wiernych, w jej posiadaniu znajdowały się kościoły w Wieluniu i Krzeczowie, ponadto liczba domów modlitwy wzrosła do czterech. Zarządzano również 11 cmentarzami[5].

W 2017 parafia liczyła około 15 wiernych[6]. Z uwagi na niemożność przeprowadzenia remontu kościoła i plebanii przez nieliczną wspólnotę, 19 grudnia 2022 obiekty te zostały sprzedane miastu w celu przekształcenia na ich na pomieszczenia do działalności wystawienniczej i edukacyjnej Muzeum Ziemi Wieluńskiej[7][8][9]. 21 maja 2023 miało miejsce ostatnie regularne nabożeństwo ewangelickie w kościele. Uczestniczył w nim Biskup Kościoła ks. Jerzy Samiec. Zachowany został charakter sakralny obiektu, a parafia posiada prawo prowadzenia w nim okazjonalnych nabożeństw[10][11].

Współczesność[edytuj | edytuj kod]

Nabożeństwa w Wieluniu odbywają się przy ul. Ewangelickiej 6 w każdą niedzielę poza piątą niedzielą miesiąca[12]. Funkcję administratora parafii pełni ks. bp. Jan Cieślar, proboszcz parafii w Zduńskiej Woli. Parafię obsługuje także diakon Paweł Gumpert Obst z parafii w Łasku[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Wieluń [online], luteranie.pl [dostęp 2023-05-21].
  2. a b c d e f Zdzisław Włodarczyk. Powstanie parafii ewangelicko-augsburskiej w Wieluniu 1818-1824. „Piotrkowskie Zeszyty Historyczne”. 9, s. 61-75, 2008. 
  3. Eduard Heinrich Busch: Beiträge zur Geschichte und Statistik des Kirchen- und Schulwesens der Ev.-Augsb. Gemeinden im Königreich Polen, St. Petersburg, s. 123, 1867
  4. Zdzisław Włodarczyk. Materiały do dziejów parafii ewangelicko-augsburskiej w Wieluniu. „Rocznik Wieluński”. 7, s. 117-125, 2007. 
  5. Stefan Grelewski, Wyznania protestanckie i sekty religijne w Polsce współczesnej, Lublin 1937, s. 241.
  6. Anna Maria Kruś, Zmiany funkcjonowania Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego po 1918 r. na obszarze współczesnego województwa łódzkiego, w świetle uwarunkowań geograficzno-politycznych, Uniwersytet Łódzki, 2019.
  7. Gmina Wieluń kupuje kościół i plebanię od ewangelików za 1 mln zł. Niszczejące obiekty sakralne docelowo zagospodaruje muzeum [online], wielun.naszemiasto.pl, 20 grudnia 2022 [dostęp 2023-05-21].
  8. Co dalej z kościołem ewangelickim w Wieluniu? [online], radiozw.com.pl [dostęp 2023-05-21].
  9. Jest prawie pewne, że gmina Wieluń wykupi kościół i plebanię ewangelicką [online], radiozw.com.pl [dostęp 2023-05-21].
  10. Zaproszenie do Wielunia [online], pabianice.luteranie.pl [dostęp 2023-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2023-05-21].
  11. Świętowanie i pożegnanie w Wieluniu [online], bik.luteranie.pl [dostęp 2023-06-07].
  12. Wieluń [online], diec.warszawska.luteranie.pl [dostęp 2023-06-07].