Parafia Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy w Przemyślu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parafia
Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy
w Przemyślu-Błonie
Ilustracja
Kościół parafialny
Państwo

 Polska

Siedziba

Przemyśl

Adres

ul. Zielińskiego 23,
37-700 Przemyśl

Data powołania

1917

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Archidiecezja

przemyska

Dekanat

Przemyśl III

Kościół parafialny

Matki Bożej Nieustającej Pomocy

Proboszcz

ks. prał. Stanisław Ożóg

Wezwanie

Matki Bożej Nieustającej Pomocy

Położenie na mapie Przemyśla
Mapa konturowa Przemyśla, w centrum znajduje się punkt z opisem „ParafiaNajświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocyw Przemyślu-Błonie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „ParafiaNajświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocyw Przemyślu-Błonie”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „ParafiaNajświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocyw Przemyślu-Błonie”
Ziemia49°46′57″N 22°47′47″E/49,782500 22,796389
Strona internetowa

Parafia Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy w Przemyśluparafia rzymskokatolicka pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy w Przemyślu, należąca do dekanatu Przemyśl III w archidiecezji przemyskiej[1]. Erygowana w 1917 roku. Mieści się przy ulicy Zielińskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

2 grudnia 1906 roku mieszkańcy dzielnicy Błonie podjęli decyzję o budowie kościoła. Teren pod budowę przekazał Jan Wołyniec, a poświęcenie miejsca nastąpiło w maju 1908 roku. Kościół murowany według projektu arch. inż. Stanisława Majerskiego zbudowano w stylu neogotyckim w latach 1908-1911. Kamień węgielny został położony 4 października 1908 roku przez bp Józefa Sebastiana Pelczara. 11 listopada 1911 roku bp Józef Sebastian Pelczar poświęcił nowy kościół[2].

W latach 60. XX wieku zaczęły się pojawiać pęknięcia ścian kościoła. W latach 1999–2000 wykonano żelbetowe wzmocnienie spękanych murów fundamentowych. W 2002 roku wykonana remont dachu kościoła. W latach 2002–2003 wykonano rewaloryzację elewacji ścian ceglanych[3].

Pierwszym zarządcą kościoła został ks. Andrzej Łukasiewicz, a od 1912 roku rektorem i katechetą był ks. Adam Leja.

Proboszczowie parafii:
1924. ks. ks. Teofil Górnicki (ekspozyt)[4].
1925–1930. Kolegium wikariuszy Katedry (administracja excurrendo).
1930–1936. ks. Mikołaj Drużbacki (administrator excurrendo z katedry)[5].
1936–1969. ks. Franciszek Twardzicki[6][7][8][9].
1969–1995. ks. prał. Tadeusz Koński[10][11].
1995–1998. ks. Czesław Prucnal.
1998– nadal ks. prał. Stanisław Ozóg.

Terytorium parafii[edytuj | edytuj kod]

Na terenie parafii jest 3 800 wiernych mieszkających przy ulicach: Aleje Solidarności (nr 4 i 5), Batorego, Bilana, Bohaterów Getta (nr 22-36), Czarnieckiego (numery parzyste: 22 i 74, numery nieparzyste: 33-39), Dąbrowskiego, Dworskiego (numery nieparzyste od 69 do końca i parzyste od 94 do końca), Fedkowicza, Gomólki, Grażyny, Harcerska, Jasińskiego, Kapuścińskiego, Klaczki, Korzeniowskiego, Krównicka, Lwowska (numery nieparzyste od 1-19 i parzyste od 2-32), Łozowa, Mariacka, Mickiewicza (numery nieparzyste od 51 do 73 i parzyste od 36 do końca), Mierosławskiego, ks. Mogilnickiego, Niebielaka, Nowa, Nowowiejskiego, Pocztowa, Rozdroże, Siemiradzkiego, Sybiraków, Syrokomli, Szańcowa (numery nieparzyste od 57 do 105 i parzyste od 80 do 100), Szymanowskiego, Śniadeckich, Topolowa (numery nieparzyste 1-21 i parzyste 2-14), Trentowskiego, Wernyhory, Wilczańska (numery nieparzyste 1-7 i parzyste 10-22), Wincentego Pola, Wiśniowskiego Teofila, Wozowa (numery 28, 30, 33), Zacisze, Zamoyskiego, Zana, Zbożowa, Zielińskiego, Zielona, Ziemiańskiego, Zyblikiewicza, Żołnierzy I Armii Wojska Polskiego (numer 5 i wszystkie parzyste)[12].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Opis dekanatu na stronie archidiecezji
  2. Zarys historii parafii
  3. Marek Gosztyła, Kościół na Błoniu w Przemyślu [online], Wiadomości Konserwatorskie 28/2010.
  4. Elenchus Cleri Dioeceseod rit. lat. Premisliensis pro Anno Domini 1924 (s. 13) [dostęp 2019-02-05]
  5. Mikołaj Lew Drużbacki
  6. Schematismus Venerabilis Cleri Dioecesis Premisliensis rit. lat. Anno Domini 1937 (s. 32) [dostęp 2019-02-05]
  7. Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1952 (s. 26-27) [dostęp 2024-05-22]
  8. Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1958 (s. 32-33) [dostęp 2024-05-22]
  9. Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1966 (s. 36-37) [dostęp 2024-05-22]
  10. Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1979 (s. 150-151) [dostęp 2024-05-22]
  11. Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1984 (s. 298-299) [dostęp 2024-05-22]
  12. Rocznik Archidiecezji Przemyskiej 2015 (s. 249-250) ISSN 1429-6314

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]