Parafia Matki Bożej Szkaplerznej w Bracławiu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parafia Matki Bożej Szkaplerznej w Bracławiu
Ilustracja
kościół parafialny
Państwo

 Ukraina

Siedziba

Bracław

Adres

Брацлав, вул. Комарова 1

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Diecezja

kamieniecka

Dekanat

Murafa

kościół

Matki Bożej Szkaplerznej w Bracławiu

Wezwanie

Matki Bożej Szkaplerznej

Położenie na mapie obwodu winnickiego
Mapa konturowa obwodu winnickiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Parafia Matki Bożej Szkaplerznej w Bracławiu”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Parafia Matki Bożej Szkaplerznej w Bracławiu”
Ziemia48°49′23,9″N 28°56′36,8″E/48,823306 28,943556

Parafia Matki Bożej Szkaplerznej w Bracławiu – parafia znajdująca się w diecezji kamienieckiej w dekanacie Murafa, na Ukrainie. Obecnie liczy 180 wiernych.

W parafii pracują siostry loretanki, które mają tu swoje wydawnictwo[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy, drewniany kościół w Bracławiu zbudowano około 1540. W 1552 został on zniszczony przez Tatarów. Odbudowany i kolejny raz zniszczony w XVII wieku przez Kozaków. W 1730 nowy, drewniany kościół został zbudowany z inicjatywy zakonu trynitarzy. W 1743 powstał kościół murowany. Znajdował się tu łaskami słynący obraz Matki Bożej. W 1880 parafia liczyła 4309 wiernych. Bracław był wtedy stolicą dekanatu bracławskiego w diecezji łucko-żytomierskiej, który obejmował powiaty bracławski i hajsyński.

Obecny kościół wybudowano w latach 1865–1884. W 1889 konsekrował go biskup pomocniczy łucko-żytomierski Cyryl Lubowidzki.

Kościół został zamknięty przez komunistów w 1930. Ostatni proboszcz ks. Zygmunt Kwaśniewski został w 1929 poinformowany, że Sowieci zamierzają go rozstrzelać. Postanowił uciekać w stroju świeckim. Rozpoznało go jednak dwóch Żydów, którzy natychmiast donieśli o tym milicji. Ks. Kwaśniewski został aresztowany i rozstrzelany. Świątynia ponownie otwarta została w czasie okupacji rumuńskiej, działała do 4 stycznia 1950, gdy władze sowieckie ponownie ją zamknęły. W kolejnych latach wykorzystywana w celach świeckich.

Kościół został zwrócony wiernym w 1990. 16 maja 1990 franciszkanin Martynian Wojciech Darzycki poświęcił odzyskaną świątynie. Wtedy też odrodziła się parafia.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]