Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Czaszynie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parafia
Podwyższenia Krzyża Świętego
w Czaszynie
Ilustracja
Kościół parafialny
Państwo

 Polska

Siedziba

Czaszyn

Adres

ul. Jana Pawła II 1
38-516 Czaszyn

Data powołania

28 listopada 1952

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Archidiecezja

przemyska

Dekanat

Rzepedź

Kościół parafialny

Podwyższenia Krzyża Świętego

Proboszcz

ks. Marek Figura

Wezwanie

Podwyższenia Krzyża Świętego

Wspomnienie liturgiczne

14 września

Położenie na mapie gminy Zagórz
Mapa konturowa gminy Zagórz, w centrum znajduje się punkt z opisem „Parafia Podwyższenia Krzyża św. w Czaszynie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Parafia Podwyższenia Krzyża św. w Czaszynie”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Parafia Podwyższenia Krzyża św. w Czaszynie”
Położenie na mapie powiatu sanockiego
Mapa konturowa powiatu sanockiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Parafia Podwyższenia Krzyża św. w Czaszynie”
Ziemia49°26′34″N 22°12′37″E/49,442778 22,210278
Strona internetowa
Dawna cerkiew i kościół

Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Czaszynieparafia rzymskokatolicka w dekanacie Rzepedź archidiecezji przemyskiej[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Czaszyn jest wzmiankowany w źródłach od I połowy XV wieku. W latach 1825–1835 została zbudowana murowana cerkiew św. Mikołaja, z fundacji Apolonii Łępkowskiej[2].

W latach 1717–1822 w Czaszyńskim dworze msze święte odprawiali karmelici z Zagórza. Na początki XX wieku powstały myśli o budowie kościoła, ale proboszcz z Poraża ks. Antoni Marcinek nie zgodził się. Po wysiedleniu grekokatolików, cerkiew została zaadaptowana na kościół rzymskokatolicki.

28 listopada 1952 roku dekretem bpa Franciszka Bardy została erygowana ekspozytura, z wydzielonego terytorium parafii w Porażu. 29 sierpnia 1953 roku przybył pierwszy proboszcz ks. Zygmunt Skrętkowski. 12 maja 1954 roku z powodu ingerencji władz państwowych, został zmuszony do opuszczenia parafii, ale później powrócił. 7 września 1958 roku kardynał abp Stefan Wyszyński ustanowił św. Mikołaja patronem parafii. W 1960 roku oddano do użytku plebanię[3][4][5].

W 2004 roku rozpoczęto budowę nowego murowanego kościoła. 2 kwietnia 2006 abp Józef Michalik wmurował kamień węgielny. 18 września 2011 roku odbyła się konsekracja, której dokonał przez abp Józef Michalik.

Na terenie parafii jest 1 245 wiernych (w tym: Czaszyn – 1 161, Brzozowiec – 50)[6].

Proboszczowie[edytuj | edytuj kod]

  • 1953–1963. ks. Zygmunt Skrętkowski (ekspozyt)[7][8]
  • 1963–1967. ks. Władysław Janowski (wikariusz ekonom)[9]
  • 1967–1986. ks. Roman Woźniak[10][11]
  • 1986–1993. ks. Jan Krupiński
  • 1993 – nadal ks. Marek Figura[12]

Relikwie[edytuj | edytuj kod]

W kościele Podwyższenia Krzyża Świętego w Czaszynie znajdują się relikwie trójki świętych oraz błogosławionej rodziny w postaci kropli ich krwi:[13]

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Opis dekanatu na stronie archidiecezji
  2. twojebieszczady.net Cerkiew parafialna pw. św. Mikołaja Cudotwórcy w Czaszynie (obecnie kościół rzymskokatolicki)
  3. Historia parafii
  4. Czaszyn – parafia pw. Podwyższenia Krzyża Świętego [online], Verbum. Miesięcznik parafii pw. Wniebowzięcia N.M.P. w Zagórzu, nr 2(61)2009 [dostęp 2009-02-23].
  5. Rocznik Archidiecezji Przemyskiej 1997. Album (s. 428) ISSN 1233-4685
  6. Rocznik Archidiecezji Przemyskiej 2015 (s. 289) ISSN 1429-6314
  7. Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1952 (s. 74) [dostęp 2024-02-25]
  8. Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1958 (s. 74) [dostęp 2024-02-26]
  9. Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1966 (s. 82) [dostęp 2024-02-25]
  10. Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1979 (s. 186) [dostęp 2024-02-25]
  11. Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1984 (s. 387) [dostęp 2024-02-25]
  12. PARAFIA CZASZYN pw. Podwyższenia Krzyża Świętego. parafia.czaszyn.pl. [dostęp 2023-09-07].
  13. Relikwie. parafia.czaszyn.pl. [dostęp 2024-03-16].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]