Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Tarnowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego
Ilustracja
Kaplica Podwyższenia Krzyża Świętego w Tarnowie
Państwo

 Polska

Siedziba

Tarnów

Adres

ul. Bernardyńska 24
33-100 Tarnów

Data powołania

lata 60. XX w.

Wyznanie

starokatolickie

Kościół

Polskokatolicki

Diecezja

krakowsko-częstochowska

Dekanat

krakowski

Kaplica

Podwyższenia Krzyża Świętego (część dawnego kościoła Matki Bożej Śnieżnej)

Proboszcz

ks. Marian Wnęk

Wezwanie

Podwyższenia Krzyża Świętego

Wspomnienie liturgiczne

14 września – Podwyższenie Krzyża Świętego

Położenie na mapie Tarnowa
Mapa konturowa Tarnowa, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego”
Ziemia50°00′43,487″N 20°59′30,037″E/50,012080 20,991677
Strona internetowa

Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Tarnowieparafia Kościoła Polskokatolickiego w RP, położona w dekanacie krakowskim diecezji krakowsko-częstochowskiej. Msze św. celebrowane są w niedzielę i święta o godz. 11.

Parafia Kościoła Polskokatolickiego w RP pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża Świętego w Tarnowie powstała w połowie lat. 60. XX wieku. W 1965 liczyła 247 wiernych i 500 sympatyków, obecnie jest to jedna z najmniej licznych placówek tego wyznania.

Od 1996 roku parafialna kaplica zajmuje parter dawnego bernardyńskiego kościoła Matki Bożej Śnieżnej. Od 31 marca 2017 roku w kaplicy swoją siedzibę ma także Prawosławny Punkt Duszpasterski Częstochowskiej Ikony Matki Bożej w Tarnowie. Liturgia w obrządku wschodnim sprawowana jest w niedzielę o godz. 8.

Kościół, w którym znajduje się parafialna kaplica został wybudowany w XV wieku. W 1614 został zniszczony przez pożar, w latach 1620–1626 odrestaurowano go staraniem gwardiana Michała Hallera. Prawdopodobnie wtedy przebudowano sklepienia gotyckie w nawie na trójprzęsłowe sklepienia kolebkowe. W 1789 decyzją władz austriackich klasztor został zlikwidowany, a bernardyni przenieśli się do opuszczonego wcześniej klasztoru i kościoła bernardynek. W latach 1823–1825 opuszczony kościół został przebudowany i zaadaptowany na potrzeby Sądu Szlacheckiego. W rezultacie budynek zatracił swój pierwotny charakter: wnętrze podzielono na trzy kondygnacje, a w prezbiterium utworzono salę rozpraw. Całkowitemu przeobrażeniu uległa bryła zewnętrzna kościoła, elewacje otrzymały klasycystyczne formy. W czasie drugiej wojny światowej regotyzowano elewacje zewnętrzne prezbiterium. Pomieszczenia miał tutaj tarnowski magistrat.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]