Pielgrzym (poemat)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Matejko, Bolesław Śmiały

Pielgrzym – poemat Zofii Reutt-Witkowskiej, opublikowany w 1925 w Warszawie nakładem oficyny Gebethnera i Wolffa. Utwór został napisany oktawą, czyli strofą ośmiowersową rymowaną abababcc, złożoną z wersów jedenastozgłoskowych[1]. Bohaterem jest król Polski Bolesław Śmiały. Podtytuł Legenda Ossjaku nawiązuje do piętnastowiecznych pogłosek, jakoby król, wygnany z Polski po męczeństwie św. Stanisława, pokutował za swoją zbrodnię w klasztorze w Osjaku w Karyntii i został tam pochowany[2].

Ileż to razy na brokacie łąki,
W korale szczawiu i perły lepnicy,
W ametystowe haftowanej dzwonki,
Jaśnią porwani, Pańscy wędrownicy,
Piliśmy szczęście... Już ciała osłonki
Rwą się... od ludzi, jak ptaszkowie dzicy
Pierzchamy trwożnie... Wtem, na skrzydła moje
Kładnie się twardych rąk kamiennych dwoje...

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ottava rima, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2018-02-17] (ang.).
  2. Bolesław II Śmiały. piastowie.kei.pl. [dostęp 2018-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-28)]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]