Placówka Straży Celnej „Kłobucko”

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Placówka Straży Celnej „Kłobucko”
Historia
Państwo

 Polska

Organizacja
Dyslokacja

Kłobuck

Formacja

Straż Celna

Podległość

Komisariat SC „Kamińsko”

Placówka Straży Celnej II linii „Kłobucko” – jednostka organizacyjna Straży Celnej pełniąca w okresie międzywojennym służbę ochronną na granicy polsko-niemieckiej.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Na wniosek Ministerstwa Skarbu, uchwałą z 10 marca 1920 roku, powołano do życia Straż Celną[1]. Od połowy 1921 roku jednostki Straży Celnej rozpoczęły przejmowanie odcinków granicy od pododdziałów Batalionów Celnych[2]. Proces tworzenia Straży Celnej trwał do końca 1922 roku[3]. Placówka Straży Celnej „Kłobucko” weszła w podporządkowanie komisariatu Straży Celnej „Kamińsko” z Inspektoratu SC „Praszka”[4].

W drugiej połowie 1927 roku przystąpiono do gruntownej reorganizacji Straży Celnej[5]. W praktyce skutkowało to rozwiązaniem tej formacji granicznej. Ochronę północnej, zachodniej i południowej granicy państwa przejęła powołana z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczna[6]. Rozkazem nr 11 z 9 stycznia 1930 roku w sprawie reorganizacji Wielkopolskiego Inspektoratu Okręgowego komendant Straży Granicznej płk Jan Jur-Gorzechowski ustalił numer i nową organizację komisariatu SG „Panki”[7]. W styczniu 1930 roku placówka Straży Granicznej II linii „Kłobuck” podlegała służbowo oficerowi wywiadowczemu IG „Wieluń”, a gospodarczo komisariatowi SG „Panki”[8].

Funkcjonariusze placówki[edytuj | edytuj kod]

Kierownicy placówki
  • (802)[a] przodownik Franciszek Maląg – (był w 1926)[10]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Przy nazwiskach kierowników placówek w nawiasach podano numery służbowe funkcjonariuszy[9]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]