Plac Magistracki w Wałbrzychu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
plac Magistracki
Śródmieście
Ilustracja
Ratusz – siedziba Urzędu Miasta
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Wałbrzych

Położenie na mapie Wałbrzycha
Mapa konturowa Wałbrzycha, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „plac Magistracki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „plac Magistracki”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „plac Magistracki”
Ziemia50°46′03,0″N 16°16′55,4″E/50,767503 16,282060
Plac Magistracki – budynek prokuratury
Plac Magistracki w nocy
Plac Magistracki w nocy

Plac Magistracki (Kaiser Wilhelm Platz, później Rathaus Platz) – plac w Wałbrzychu, powstał w 1854 roku.

Plac po II wojnie światowej nazwano Placem Wolności później Obrońców Stalingradu[1]. Potocznie jest nazywany „Drugim Rynkiem”, w bliskiej odległości znajduje się Rynek, centralna część miasta. Położony jest w centrum Wałbrzycha u zbiegu ulic Słowackiego, Gdańskiej, Sienkiewicza, Dmowskiego i Kopernika.

Plac był wielokrotnie przebudowywany. Przed ostatnią przebudową w 2014 roku, znajdowała się na nim finezyjna fontanna miejska, przedstawiającą kąpiącą się nagą kobietę. Przy placu usytuowana jest zabytkowa zabudowa: ratusz, prokuratura i kamienice mieszkalne dwu- i trzypiętrowe, z zapleczem usługowym. Ostatnia przebudowa była na przełomie 2013 i 2014 roku. Ruch samochodowy na placu został ograniczony.

Wygląd placu[edytuj | edytuj kod]

Od września 2014 roku, po rewitalizacji na środku placu znajduje się podświetlana fontanna, która co jakiś czas zmienia barwę światła, cały plac został wyłożony kostką i płytami z granitu, zasadzono nową roślinność. Rzeźba terenu jest wykonana w trzech etapach i połączone schodami, od strony gmachu prokuratury teren jest wyższy i obniża się w kierunku gmachu ratusza. Od strony gmachu prokuratury najwyższej części placu, zlokalizowane są trzy zejścia ze schodami a pomiędzy nimi klomby z roślinnością, zejścia są ulokowane od rogu ulicy Słowackiego i naprzeciw gmachu prokuratury oraz od rogu ulicy Gdańskiej, następne zejście do środkowej części placu znajduje się od kamienicy nr 3a. Na środkowej części placu znajduje się fontanna oraz klomby z roślinnością i małą architekturą, od strony kamienicy nr 9 stoi pogodynka w oszklonej witrynie. Ze środkowej części placu, ulokowane jest duże zejście ze schodami prowadzące do najniższej części placu, zejście rozciąga się od rogu skrzyżowania ulicy Dmowskiego i Kopernika aż do ulicy Sienkiewicza i kończącym się przy kamienicy nr 9 zaraz za stojącą pogodynką. Przy zejściu naprzeciwko gmachu ratusza w środkowej części placu, znajduje się wkopana kapsuła czasu z 2014 roku, przypomina o tym wyryty napis na jednej z granitowych płyt. W najniższej części placu, zaraz przy schodach naprzeciwko gmachu ratusza, został wykonany herb Wałbrzycha z kolorowych granitowych kostek. Gmach prokuratury i ratusza został podświetlony iluminacją. Rewitalizacja placu miała na celu uatrakcyjnić plac i przywrócić charakter historyczny z XX wieku[2].

Wygląd placu przed rewitalizacją[edytuj | edytuj kod]

Plac ma kształt kwadratu, wokół są parkingi oddzielone pasami zieleni. Środkowa część placu jest wyłożona płytami granitowymi i otoczona murem oporowym. Na samym środku placu jest fontanna z czterema wodotryskami, w środku fontanny znajduje się rzeźba kąpiącej się nagiej kobiety. Fontannę otaczają nasadzone kwiaty. Wejście od strony ratusza jest poprzedzone schodami i murami oporowymi, dawniej koło schodów stały na cokołach cztery lwy. Praktycznie od 1946 roku plac się nie zmienił.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Przez lata swojego istnienia plac był zazwyczaj miejscem relaksu. Znajdowały się tam minipark, altana ogrodowa, fontanna, pomniki. Od 1893 roku stał na placu na wysokim cokole pomnik cesarza Wilhelma I. W 1900 roku postawiono drugi pomnik, pierwszego kanclerza cesarskich Niemiec – Ottona von Bismarcka. W czasie II wojny światowej na placu wybudowano wielki basen przeciwpożarowy.

Po wojnie przebudowano plac, który do dzisiejszego dnia nie zmienił wyglądu. Przebudową placu po wojnie zajął się Jan Duda – Naczelnik Wydziału Technicznego. Ze względu na pochyły teren wykonano mury oporowe i schody wejściowe, obok schodów postawiono cztery lwy, na środku wykonano fontannę z czterema wodotryskami. 21 stycznia 2014 roku rozpoczęła się rewitalizacja placu, zakończenie i otwarcie nastąpiło 7 września 2014 roku, plac został oddany do użytku po rewitalizacji, która miała na celu uatrakcyjnić i przywrócić historyczny wygląd placu z XX wieku.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nazwy ulic Wałbrzycha i Szczawna-Zdroju w przekroju historycznym. Wratislaviae Amici. [dostęp 2014-09-19].
  2. Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2014-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-06)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]