Po śmierci (film 1915)
Po śmierci (1915) | |
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
16 grudnia?/29 grudnia 1915 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
46 minut |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
Jewgienij Bauer |
| Główne role | |
Po śmierci (oryg. Posle smierti) – rosyjski film z 1915 w reżyserii Jewgienija Bauera[1]. Film był uwspółcześnioną adaptacją opowiadania Iwana Turgieniewa pt. Zza grobu (Klara Milicz)[2][3] z 1882[4]. Mieścił się na trzech rolkach taśmy i wyświetlany z prędkością 16 klatek na sekundę trwał 46 minut[5]. Główną rolę żeńską w filmie zagrała Wiera Karalli[2].
Film wobec literackiego pierwowzoru[edytuj | edytuj kod]
Film różni się od literackiego pierwowzoru, m.in. imieniem głównej bohaterki. Klara Milicz Turgieniewa u Bauera występuje jako Zoja Kadmina. To nawiązanie do aktorki operowej Jewłalii Kadminy, której samobójstwo na scenie zainspirowało Turgieniewa do napisania opowiadania[6]. W filmie inaczej też niż w literackim oryginale przebiega sen, w którym pojawia się Zoja[7]. Gdy w jednym z pism filmowych pojawiły się zarzuty wobec tych zmian Bauer odpowiedział listem, w którym przyznał tym zarzutom słuszność, twierdząc, że film, jako nowe medium, ma najwięcej doświadczenia z utworami słabymi z literackiego punktu widzenia, co przyzwyczaiło twórców do wprowadzania w nich arbitralnych zmian. Dodał, że proza Turgieniewa wymagałaby innego podejścia, ale że film jeszcze nie znalazł odpowiednich środków do adaptacji łagodnej i poetyckiej twórczości tego pisarza[8].
Fabuła[edytuj | edytuj kod]
Bohater filmu mieszka ze swoją ciotką i opłakuje zmarłą matkę. Na jednym z przyjęć poznaje piękną aktorkę. Ta zakochuje się w nim i aranżuje spotkanie. On jednak odrzuca ją. Zrozpaczona aktorka wypija truciznę i umiera na scenie, podczas przedstawienia. Bohater dowiaduje się o jej śmierci, odwiedza jej rodzinę. Zmarła ukazuje mu się we śnie. Bohater kuszony przez zjawę zakochuje się w niej i popada w coraz większą melancholię. Ostatecznie popełnia samobójstwo.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tadeusz Lubelski, Iwona Sowińska, Rafał Syska, Kino nieme, Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas, 2009, s. 471, ISBN 978-83-242-1297-2 [dostęp 2016-04-05] (pol.).
- ↑ a b Tadeusz Lubelski, Iwona Sowińska, Rafał Syska, Kino nieme, Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas, 2009, s. 494, ISBN 978-83-242-1297-2 [dostęp 2016-04-05] (pol.).
- ↑ Historia kina. Tom 1. Kino nieme, pod red. Tadeusz Lubelski, Iwona Sowińska i Rafał Syska, Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych "Universitas", Kraków 2010, s. 494.
- ↑ Stephen Hutchings, Anat Vernitskaia, Russian and Soviet Film Adaptations of Literature, 1900-2001: Screening the Word, Routledge, 17 grudnia 2004, s. 3, ISBN 978-1-134-40058-4 [dostęp 2016-04-05] (ang.).
- ↑ Keith Additional Writerall, Studying Early and Silent Cinema, Columbia University Press, 5 sierpnia 2014, s. 58, ISBN 978-1-906733-87-2 [dostęp 2016-04-05] (ang.).
- ↑ Robert Stam, Alessandra Raengo, A Companion to Literature and Film, John Wiley & Sons, 15 kwietnia 2008, s. 95, ISBN 978-0-470-99911-0 [dostęp 2016-04-05] (ang.).
- ↑ Robert Stam, Alessandra Raengo, A Companion to Literature and Film, John Wiley & Sons, 15 kwietnia 2008, ISBN 978-0-470-99911-0 [dostęp 2016-04-05] (ang.).
- ↑ Robert Stam, Alessandra Raengo, A Companion to Literature and Film, John Wiley & Sons, 15 kwietnia 2008, s. 93, ISBN 978-0-470-99911-0 [dostęp 2016-04-05] (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Po śmierci w bazie Filmweb