Pomnik Poległych i Pomordowanych w II wojnie światowej w Puławach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pomnik Poległych i Pomordowanych w II wojnie światowej
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Puławy

Projektant

Adam Procki

Data odsłonięcia

1963

Ważniejsze przebudowy

2012

Położenie na mapie Puław
Mapa konturowa Puław, po lewej znajduje się punkt z opisem „Pomnik Poległych i Pomordowanych w II wojnie światowej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Pomnik Poległych i Pomordowanych w II wojnie światowej”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Pomnik Poległych i Pomordowanych w II wojnie światowej”
Położenie na mapie powiatu puławskiego
Mapa konturowa powiatu puławskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Pomnik Poległych i Pomordowanych w II wojnie światowej”
Ziemia51°25′30,8″N 21°57′07,0″E/51,425222 21,951944

Pomnik Poległych i Pomordowanych w II wojnie światowej w Puławach – pomnik autorstwa Adama Prockiego upamiętniający ofiary II wojny światowej znajdujący się na cmentarzu wojennym przy ul. Piaskowej w Puławach[1]. Pierwotnie praca zaprojektowana została na konkurs na Pomnik Bohaterów Warszawy, gdzie wzbudziła duże zainteresowanie. Według Ireny Grzesiuk-Olszewskiej projekt zwracał uwagę wielkim ładunkiem ekspresji przy zachowaniu spokojnej, wyciszonej formy. Ostatecznie do realizacji wybrano inną pracę, a rzeźba autorstwa Adama Prockiego stanęła w 1963 w Puławach[2]. W roku 2012 pomnik przeszedł renowację[3].

Wypowiedzi na temat pomnika[edytuj | edytuj kod]

W związku z faktem, że praca zaprezentowana była w czasie wystawy projektów przygotowanych na konkurs na Pomnik Bohaterów Warszawy, zachowały się liczne komentarze na jego temat. Tak mówił o nim rzeźbiarz Franciszek Masiak:

To jest symbol walki i symbol muru, który trwa na stanowisku jak ranny żołnierz, pomimo otrzymanych ran nie daje za wygraną. Taki także symbol niezłomnej walki pokazany jest w pięknej rzeźbie kolegi Prockiego, przedstawiającej żołnierza bez nogi, który podnosi rękę z karabinem, dając dowód walki do ostatniego tchu[4].

Pracę pozytywnie ocenił również Stanisław Ledóchowski:

Powstaniec Adama Prockiego jest jak dotąd najlepszą rzeźbą figuralną konkursu… Proponuję: przystąpić do realizacji pierwszej wersji projektu Xawerego Dunikowskiego lub… rzeźby Adama Prockiego.

"Pomnik na cenzurowanym", „Współczesność” nr 2, 16–31 stycznia 1960, za: Irena Grzesiuk-Olszewska: Polska rzeźba pomnikowa w latach 1945-1995. Warszawa: Neriton, 1995, s. 88.

Także odsłonięcie pomnika w docelowym miejscu spotkało się z życzliwym przyjęciem:

Pomnik poległych to duży sukces artystyczny Adama Prockiego i zasługa mądrych gospodarzy Puław.

„Kultura” nr 26, 8 grudnia 1963, za: Irena Grzesiuk-Olszewska: Polska rzeźba pomnikowa w latach 1945-1995. Warszawa: Neriton, 1995, s. 242.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ewa Kozieł: Odnowione pomniki na cmentarzu wojennym przy ul. Piaskowej. um.pulawy.pl, 2012-08-20. [dostęp 2015-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-28)].
  2. Irena Grzesiuk-Olszewska: Polska rzeźba pomnikowa w latach 1945-1995. Warszawa: Neriton, 1995, s. 79.
  3. Puławy: Zakończył się remont pomnika na cmentarzu wojskowym. pulawy.naszemiasto.pl, 2012-08-20. [dostęp 2015-01-24].
  4. Irena Grzesiuk-Olszewska: Polska rzeźba pomnikowa w latach 1945-1995. Warszawa: Neriton, 1995, s. 80.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]