Przemysław Wasilewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przemysław Wasilewski
Data i miejsce urodzenia

30 kwietnia 1927
Łódź

Data i miejsce śmierci

24 sierpnia 2006
Łódź

profesor
Alma Mater

Politechnika Łódzka

Habilitacja

1992

Profesura

28 lutego 1995

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Łódzka
Uniwersytet Bielsko-Bialski

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Przemysław Tomasz Wasilewski (ur. 30 kwietnia 1927 w Łodzi, zm. 24 sierpnia 2006 tamże) – polski inżynier maszyn, specjalizujący się w budowie i eksploatacji maszyn oraz technologii maszyn; nauczyciel akademicki związany z Politechniką Łódzką oraz Uniwersytetem Bielsko-Bialskim.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1927 roku w Łodzi, gdzie spędził swoje dzieciństwo i wczesną młodość do czasu wybuchu II wojny światowej. Po jej zakończeniu w 1945 roku wrócił do rodzinnego miasta i pracował jako robotnik w Państwowych Zakładach Motoryzacyjnych, jednocześnie ucząc się. W latach 1946–1951 studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Łódzkiej uzyskując w 1951 roku dyplom magistra inżyniera mechanika ze specjalnością konstrukcyjną – lotniczą. Następnie rozpoczął tam pracę jako asystent. W latach 1958–1961 pracował w Biurze Projektowania Zakładów Przemysłu Metalowego i Elektrotechnicznego „Prozamet” w Łodzi, ostatnio na stanowisku zastępcy kierownika pracowni odlewniczej. W latach 60. XX wieku uzyskał stopień naukowy doktora na swojej macierzystej uczelni[1].

W chwili powstania Zespołu Rzeczoznawców Odlewniczych STOP w 1968 roku został rzeczoznawcą Zespołu w zakresie modelarstwa odlewniczego oraz odlewania kokilowego i ciśnieniowego. Od początków utworzenia filii politechniki w Bielsku-Białej zaangażował się w jej działalność dydaktyczną i organizacyjną[1]. W latach 1970-1972 był kierownikiem filii, a od 1972 do 1978 pełnił jako pierwszy funkcję Prorektora Politechniki Łódzkiej ds. Filii[2]. W tym czasie miała miejsce reorganizacja filii, wprowadzająca jej nową strukturę w skład której weszły trzy instytuty: Technologiczno-Samochodowy, Mechaniczno-Konstrukcyjny i Włókienniczy[3]. Jednocześnie w latach 1973-1983 pełnił funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Technologiczno-Samochodowego, którego był współtwórcą wspólnie z prof. Janem Wajandem[1].

Stanowisko prorektora do spraw bielskiej filii ponownie piastował od 1981 do 1987 roku[2]. W okresie tym miały miejsce strajki pracowników i studentów związane z wprowadzeniem stanu wojennego w Polsce. W 1983 roku przez dwa lata filia nosiła nazwę wydziału zamiejscowego, a w 1985 roku powstało Fakultatywne Studium Pedagogicznego, którego zadaniem było przygotowanie absolwentów do pracy w oświacie[3]. W latach 1983–1989 był dyrektorem tego Instytutu Technologiczno-Samochodowego, a potem do 1991 roku ponownie jego zastępcą. Po reorganizacji Wydziału Budowy Maszyn był w latach 1989–1997 kierownikiem utworzonego przez niego Zakładu Technologii Bezwiórowych, przekształconego w 1993 roku w Katedrę Technologii Bezwiórowych[1]. W 1992 roku uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie budowy i eksploatacji maszyn na podstawie rozprawy nt. Analiza wpływu różnych modyfikatorów na strukturę, właściwości mechaniczne i przewodność elektryczną siluminów okołoeutektycznych i podeutektycznych odlewanych do kokil[4]. W 1995 roku prezydent Polski Lech Wałęsa nadał mu tytuł profesora nauk technicznych[5].

Poza wykładaniem na Politechnice Łódzkiej i Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsk-Białej pracował także przez pewien czas w prywatnej Wyższej Szkole Informatyki i Zarządzania w Bielsku-Białej[5]. Zmarł w 2006 roku.

Odznaczenia i dorobek naukowy[edytuj | edytuj kod]

Za swoją działalność naukowo-dydaktyczną oraz organizacyjną został odznaczony Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, honorowymi odznakami miasta Łodzi, województwa bielskiego i katowickiego. Jest laureatem nagród naukowych województwa bielskiego im. prof. Jerzego Buzka (znanego przed wojną odlewnika), 5 nagród indywidualnych i zespołowych Ministerstwa Edukacji Narodowej[1].

Do jego najważniejszych prac należą[6]:

  • Technologia i przetwórstwo tworzyw sztucznych, Łódź 1984, współautor: Stefan Gadziński
  • Obróbka plastyczna, Łódź 1993.
  • Odlewnictwo, Łódź 1993.
  • Rynek kapitałowy i giełda papierów wartościowych, Warszawa 2008, współautor: Mirosław Kachniewski

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Biografia Przemysława Wasilewskiego na stronie ATH w Bielsku-Białej [on-line] [dostęp: 29.12.2012]
  2. a b Poczet rektorów AHT w Bielsku-Białej [on-line] [dostęp: 29.12.2012]
  3. a b Historia ATH w Bielsku-Białej [on-line] [dostęp: 25.12.2012]
  4. Analiza wpływu różnych modyfikatorów na struktutrę, właściwości mechaniczne i przewodność elektryczną siluminów okołoeutektycznych i podeutektycznych odlewanych do kokil w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2012-12-26].
  5. a b Prof. Przemysław Tomasz Wasilewski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-12-29].
  6. Dane na podstawie Biblioteki Narodowej w Warszawie, stan na 31 XII 2012 roku

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]