Przyjaciel (herb szlachecki)
 Herb Przyjaciel | |
| Typ herbu | |
|---|---|
| Alternatywne nazwy |
Kemlada, Kemlad, Kamrad, Kamerad |
| Pierwsza wzmianka | |
Przyjaciel (Kemlada, Kemlad, Kamrad, Kamerad) – polski herb szlachecki.
Opis herbu[edytuj | edytuj kod]
Przyjaciel – W polu błękitnym, serce czerwone, przebite strzałą srebrną grotem w prawo, wewnątrz misy złotej. W klejnocie pięć piór strusia[1].
Przyjaciel II – W polu błękitnym strzała srebrna, złotym grotem w górę, między dwoma sercami czerwonymi. W klejnocie ogon pawi[2].
- Herbowni – Lisiecki, Hryniewicz, Mackiewicz, Wojciechowicz[3]
Legenda herbowa[edytuj | edytuj kod]
Powstanie datuje się na 1166 rok. Nadany przez Henryka Sandomierskiego potomkom rycerza Mirosława w czasie wojny z pogańskimi Prusami.
Herbowni[edytuj | edytuj kod]
Bohusław, Downarowicz, Dramiński, Dranicki, Dulewski, Grabowski, Hryniewicz, Janowicz, Jurowski, Klimkiewicz, Ladziński, Ładziński, Lipiński, Maciejewicz, Mackiewicz, Mickiewicz, Migiewicz, Minasiewicz, Mingajłowicz, Mirosławski, Muraszko, Muśnicki, Dowbor – Muśnicki, Nagrodzki, Nowaczyński, Nowakowicz, Pawłowicz[4], Połtorzycki, Romanowski, Skirmunt – Strawiżski, Szumowiecki, Tomkowicz, Więckowicz, Wojciechowicz, Karabaniwicz Wolański, Żabiński
Znani herbowni[edytuj | edytuj kod]
- gen. Józef Dowbor-Muśnicki (1867–1937)
- prof. Tadeusz Wolański (1785–1865)
- Adolf Nowaczyński (1876–1944) – pisarz, dramaturg
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Czesław Malewski, Rody szlacheckie na Litwie (VI), NG 26 (462)
- ↑ Herb Przyjaciel II z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
- ↑ Juliusz Ostrowski, Księga herbowa rodów polskich. Warszawa 1897
- ↑ Herby szlacheckie. Herb własny (odm. h. Przyjaciel) (pol.)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Herby szlacheckie. Herb Przyjaciel, odmiany, herbowni (pol.)
| Herby | |
|---|---|
| Elementy herbu | |
| Oznaki godności | |
| Inne | |
| Działy heraldyki |
