Radiostacja A-7-B
Wygląd
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b7/%D0%A0%D0%90%D0%94%D0%98%D0%9E%D0%A1%D0%A2%D0%90%D0%9D%D0%A6%D0%98%D0%AF_%D0%90-7-%D0%91.jpg/220px-%D0%A0%D0%90%D0%94%D0%98%D0%9E%D0%A1%D0%A2%D0%90%D0%9D%D0%A6%D0%98%D0%AF_%D0%90-7-%D0%91.jpg)
Radiostacja A-7-B – ultrokrótkofalowa radiostacja nadawczo-odbiorcza z mechanicznym półdupleksem stosowana w ludowym Wojsku Polskim.
Radiostacja produkcji ZSRR typu przenośnego przeznaczona do pracy w sieciach bojowych piechoty i artylerii[1].
Zakres od 24 do 28 MHz strojony płynnie bez podziału na podzakresy. Podziałka częstotliwości co 50 KHz. Przy pracy na antenie prętowej zapewniała łączność do 12 km, a przy antenie promieniowej do 15 km[1].
Całkowita masa radiostacji 24 kg[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Ways 1967 ↓, s. 60-61.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.