Radiostacja R-3501
Radiostacja R-3501 – ultrakrótkofalowa simpleksowa i duosimpleksowa radiostacja nadawczo-odbiorcza stosowana w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej[1].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Radiostacja produkcji polskiej typu przenośnego wykorzystywana jako urządzenie doręczne dowódcy drużyny, dowódcy plutonu lub żołnierza pełniącego służbę[2].
Na bazie radiostacji R 3501 można tworzyć sieci łączności, współpracujące z innymi systemami, np. RRC 9200/RRC 9500. Radiostacja wykorzystuje modulacje FM, FSK i QAM; pracuje w trybie pracy simpleks i duosimpleks i pozwala na zaprogramowanie 10 kanałów roboczych. Programowanie radiostacji może odbywać się ręcznie, za pomocą programatora lub przy wykorzystaniu specjalnego kabla poprzez kopiowanie ustawień z jednej radiostacji na drugą. Radiostacja umożliwia współpracę z radiostacjami analogowymi[3].
Dane liczbowe[edytuj | edytuj kod]
| Dane taktyczno–techniczne[4] | |
|---|---|
| Rodzaj | ręczna (osobista) |
| Zakres częstotliwości pracy | 30–80 MHz (87,975[5]) |
| Odstęp między kanałami | 25 KHz[6] |
| Liczba kanałów programowanych | 10[3] |
| Zasięg | 1–3 km (5 km[6]) |
| Emisje pracy i przepływność | telefonia F3E; transmisja danych: 50-4800 bit/s |
| Moc toru nadawczego | 0,1 W / 1 W / 3 W |
| Napięcie zasilania | Akumulator 7,2 V |
| Wymiary | 210 × 90 × 43 lub 238 × 75 × 47 |
| Ciężar | 0,9 kg |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Górski i Błachut 2021 ↓, s. 42.
- ↑ Radmor ↓.
- ↑ a b Liberacki 2007 ↓, s. 10.
- ↑ Wołejszo (red.) 2013 ↓, s. 310.
- ↑ Korzeniowski, Smykla i Szalc 1999 ↓, s. 57.
- ↑ a b Korzeniowski, Smykla i Szalc 1999 ↓, s. 56.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Krzysztof Górski, Marek Błachut: Łączność w pododdziale ogólnowojskowym. Wrocław: Akademia Wojsk Lądowych im. gen. Tadeusza Kościuszki, 2021. ISBN 978-83-66299-47-4.
- Waldemar Korzeniowski, Janusz Smykla, Jerzy Szalc: Struktury organizacyjne (ćwiczebne) oddziałów i pododdziałów oraz dane taktyczno–techniczne sprzętu. Wrocław: Wyższa Szkoła Oficerska im. Tadeusza Kościuszki. Wydział Wojsk Zmechanizowanych, 1999.
- Marcin Liberacki. Środki dowodzenia kompanii zmechanizowanej i czołgów oraz ich wykorzystanie w systemie łączności. „Zeszyty Naukowe Akademii Wojsk Lądowych imienia Generała Tadeusza Kościuszki”. nr 3 (145), 2007. Wrocław: Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych im. gen. Tadeusza Kościuszki. ISSN 1731-8157.
- Jarosław Wołejszo (red.): System dowodzenia. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2013. ISBN 978-83-7523-228-8.
- Radmor WB Group. [dostęp 2019-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-07)].