Rakowo (województwo warmińsko-mazurskie)
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Strefa numeracyjna |
87 |
Kod pocztowy |
12-200[2] |
Tablice rejestracyjne |
NPI |
SIMC |
0764499 |
Położenie na mapie gminy Pisz | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego | |
Położenie na mapie powiatu piskiego | |
53°36′23″N 21°57′11″E/53,606389 21,953056[1] |
Rakowo (niem. Adlig Rakowen, 1938–1945 Raken) – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Pisz. Powstała w ramach kolonizacji Wielkiej Puszczy. Wcześniej był to obszar Galindii. Dobra szlacheckie. Znajdowała się w parafii Pisz, w XV w. w dokumentach zapisywana jako Graboffsken. Wymienia w dokumentach z 1424 r. i 1448.
W 1424 dobra nadane przez wielkiego mistrza na 60 łanach z obowiązkiem jednej służby zbrojnej dla Piotra Rakowskiego, który brał udział w wojnie 1431–1435. Jego syn Staśko zmarł bezpotomnie w 1453 r., a dwór i dobra zostały sprzedane przez Zakon Marcinowi von Worgynowi, a przywilej wystawił komtur bałgijski i wójt natangijski Henryk Solner von Richtenberg, za wiedzą wielkiego mistrza Ludwika von Erlichsausena. Wspomniany Marcin otrzymał 48 łanów na prawie chełmińskim w granicach dawnych dóbr Staśka, z obowiązkiem jednej służby zbrojnej i wolnizną 10 lat.
W 1471 z wydzielonego majątku lemańskiego wsi Rakowo, poprzez kupno, wydzielono osobne dobra wsi Gurskie.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa suwalskiego.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 172926
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1087 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Grzegorz Białuński: Kolonizacja Wielkiej Puszczy (do 1568 roku) – starostwa piskie, ełckie, straduńskie, zelkowskie i węgoborskie (węgorzewskie). Olsztyn, OBN, 2002, 237 str., ISBN 83-87643-97-1, ISSN 0585-3893