Rezerwat przyrody Świnia Góra

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Świnia Góra im. Stanisława Barańskiego
Ilustracja
rezerwat leśny
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Mezoregion

Płaskowyż Suchedniowski[1]

Data utworzenia

1953

Akt prawny

M.P. z 1953 r. nr 104, poz. 1403

Powierzchnia

50,57 ha

Położenie na mapie gminy Bliżyn
Mapa konturowa gminy Bliżyn, na dole znajduje się punkt z opisem „Świnia Góra im. Stanisława Barańskiego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Świnia Góra im. Stanisława Barańskiego”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Świnia Góra im. Stanisława Barańskiego”
Położenie na mapie powiatu skarżyskiego
Mapa konturowa powiatu skarżyskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Świnia Góra im. Stanisława Barańskiego”
Ziemia51°03′25″N 20°42′20″E/51,056944 20,705556

Rezerwat przyrody Świnia Góra im. Stanisława Barańskiegorezerwat leśny na terenie Suchedniowsko-Oblęgorskiego Parku Krajobrazowego w gminie Bliżyn, w powiecie skarżyskim, w województwie świętokrzyskim[2]. W 2008 obszar chroniony otrzymał imię Stanisława Barańskiego (1913–2005), leśnika, nadleśniczego leśnictwa Bliżyn[3]. Do rezerwatu należy środkowa część płaskiego wzniesienia o nazwie Świnia Góra (330 m n.p.m.) w zachodniej części Wzgórz Suchedniowskich[4].

  • Powierzchnia: 50,57 ha[2] (akt powołujący podawał 50,78 ha)
  • Rok utworzenia: 1953
  • Dokument powołujący: Zarządzenie Ministra Leśnictwa z 28.10.1953; M.P. z 1953 r. nr 104, poz. 1403
  • Numer ewidencyjny WKP: 005
  • Charakter rezerwatu: ścisły[5], obowiązuje plan ochrony z 2002 r.[2]
  • Przedmiot ochrony: fragment lasu z naturalnymi i charakterystycznymi dla regionu świętokrzyskiego drzewostanami mieszanymi

Bogata flora, liczne drzewa pomnikowe i rośliny rzadkie i prawnie chronione, m.in. goryczka wąskolistna, pełnik alpejski, kostrzewa czerwona i kosaciec syberyjski. Występują tu prawie wszystkie typy siedliskowe lasu. W części zachodniej ślady historycznego górnictwa rud żelaza, trwającego od XVII w. do lat 20. XX w.

Przez rezerwat przechodzi szlak turystyczny zielony zielony szlak turystyczny z Bliżyna do Zagnańska.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 271. ISBN 83-01-12479-2.
  2. a b c Rezerwat przyrody Świnia Góra. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-04-17].
  3. Dr Stanisław Barański patronem rezerwatu Świnia Góra. skarzysko24.pl, 11 września 2008. [dostęp 2022-12-28].
  4. Rezerwaty świętokrzyskie, Kielce 2017, s. 16.
  5. Rezerwaty przyrody. Nadleśnictwo Suchedniów – Lasy Państwowe. [dostęp 2019-04-17].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]