Richard Hol

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Richard Hol
Ilustracja
Imię i nazwisko

Rijk Hol

Data i miejsce urodzenia

23 lipca 1825
Amsterdam

Pochodzenie

holenderskie

Data i miejsce śmierci

14 maja 1904
Utrecht

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, dyrygent, organista

Odznaczenia
Kawaler Orderu Lwa Niderlandzkiego (Holandia) Kawaler Orderu Korony Dębowej (Luksemburg) Order Lwa Złotego (Nassau) Oficer Orderu Palm Akademickich (Francja)

Richard Hol, właśc. Rijk Hol (ur. 23 lipca 1825 w Amsterdamie, zm. 14 maja 1904 w Utrechcie[1][2]) – holenderski kompozytor, dyrygent i organista.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uczył się w szkole muzycznej w Utrechcie, następnie studiował kompozycję u Jana G. Bertelmana w Amsterdamie[1][2]. W 1845 roku koncertował jako pianista w Holandii i Niemczech[1]. Po powrocie do Holandii udzielał lekcji gry na fortepianie, od 1856 roku kierował chórem męskim w Amsterdamie[1]. W 1862 roku osiadł w Utrechcie, gdzie był dyrygentem towarzystwa Maatschappij tot Bevordering der Toonkunst[1][2]. W latach 1869–1887 pełnił funkcję organisty w katedrze św. Marcina[1][2]. Od 1875 do 1904 roku był dyrektorem szkoły muzycznej Stedelijke Musiekschool[1][2]. Ponadto działał w Hadze jako dyrygent chóru męskiego (1875–1901) i orkiestry Diligentia (1886–1901)[1][2]. Od 1891 roku dyrygował orkiestrą Amsterdam Paleis voor Volksvlijt[1][2].

W latach 1894–1900 wydawał czasopismo „Het Orgel”[1]. Napisał pracę poświęconą Janowi Pieterszoonowi Sweelinckowi (1859)[1][2]. W 1878 roku został wybrany na członka Akademii Francuskiej[1].

Skomponował m.in. 4 symfonie, oratorium David (1879), opery Floris V (wyst. Amsterdam 1892) i Uit de branding (wyst. Amsterdam 1894)[1][2]. Jako dyrygent przyczynił się do rozwoju życia muzycznego w Holandii, wprowadził do krajowego repertuaru dzieła Berlioza i kompozytorów niemieckich[1].

Był odznaczony krzyżami kawalerskimi holenderskiego Orderu Lwa Niderlandzkiego, luksemburskiego Orderu Korony Dębowej i nassauskiego Orderu Lwa Złotego, a także krzyżem oficerskim francuskiego Orderu Palm Akademickich[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 265. ISBN 83-224-0453-0.
  2. a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1585. ISBN 978-0-02-865528-4.
  3. "Wie is dat?". Amsterdam: Vivat, 1902, s. 208-209. (niderl.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]