Rzekotka śródziemnomorska

Rzekotka śródziemnomorska
	Hyla meridionalis
	Boettger, 1874
	; Rzekotka w pozycji spoczynkowej
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	płazy
Rząd	płazy bezogonowe
Podrząd	Neobatrachia
Rodzina	rzekotkowate
Podrodzina	Hylinae
Rodzaj	Hyla
Gatunek	rzekotka śródziemnomorska
Synonimy
	Hyla arborea var. meridionalis Boettger, 1874; Hyla perezii Boscá, 1880; Hyla viridis var. meridionalis — Boettger, 1883; Hyla barytonus Herón-Royer, 1884; Hyla arborea var. meridionalis — Schreiber, 1912; Hyla meridionalis — Chaplin, 1950; Hyla africana Ahl, 1924;
	Hyla arborea var. meridionalis Boettger, 1874; Hyla perezii Boscá, 1880; Hyla viridis var. meridionalis — Boettger, 1883; Hyla barytonus Herón-Royer, 1884; Hyla arborea var. meridionalis — Schreiber, 1912; Hyla meridionalis — Chaplin, 1950; Hyla africana Ahl, 1924;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Rzekotka śródziemnomorska (Hyla meridionalis) − gatunek płaza bezogonowego z rodziny rzekotkowatych (Hylidae).

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Rzekotka ta jest bardzo podobna do rzekotki drzewnej (H. arborea). Jest małym, zaledwie kilkucentymetrowym płazem, mierzącym około 5 cm. Ma delikatne, smukłe i proporcjonalne ciało. Jej tylne nogi są długie, przystosowane do skoków. Palce rzekotki zakończone są okrągłymi, lepkimi przylgami służącymi do chodzenia po gładkich pionowych powierzchniach (może się wspinać nawet po pionowych szybach). Błony pławne na jej nogach są krótkie. Grzbiet ma zwykle jasnozielony, jaśniejszy niż u rzekotki drzewnej. Najważniejszą cechą odróżniającą rzekotkę śródziemnomorską od drzewnej jest brak ciemnego pasa biegnącego wzdłuż boków.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Rzekotka śródziemnomorska żyje na południu i w centrum Hiszpanii, w Portugalii, w północno-zachodniej Afryce (Algieria, Maroko, hiszpańskie posiadłości w Afryce Północnej). Introdukowane populacje występują na Wyspach Kanaryjskich, Maderze, Balearach, na południu Francji, północno-zachodnim wybrzeżu Włoch i w Monako^[9].

Badania wykazały, że gatunek ten pochodzi z północno-zachodniej Afryki, zaś populacje z kontynentalnej Europy i śródziemnomorskich wysp zostały introdukowane jeszcze w czasach antycznych. Do końca nie jest pewne i wymaga dalszych badań jedynie pochodzenie populacji z południa Półwyspu Iberyjskiego; może ona pochodzić z naturalnego rozprzestrzeniania się gatunku, choć wpływ ludzki wydaje się bardziej prawdopodobny^[9].

Ekologia[edytuj | edytuj kod]

Żyje w dolinach rzecznych i na wilgotnych obniżeniach terenu. Rzekotka śródziemnomorska prowadzi podobny tryb życia jak rzekotka drzewna. Samce tej rzekotki zbierają się w grupy i terkoczą po każdym zmierzchu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Hyla meridionalis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ Oskar Boettger. Reptilien von Marocco und von den canarischen Inseln. „Abhandlungen der Senckenbergischen Naturforschenden Gesellschaft”. 9, s. 121–192, 1874. Frankfurt nad Menem. (niem.).
↑ E. Boscá. Hyla perezii, especie nueva de anuro europeo. „Anales de la Sociedad Española de Historia Natural. Madrid”. 9, s. 181, 1880. (hiszp.).
↑ Oskar Boettger: Die Reptilien und Amphibien von Marocco. Wyd. II. Frankfurt nad Menem: Christian Winter, 1883, s. 43. (niem.).
↑ L.-F. Herón-Royer. Note sur une forme de rainette nouvelle pour la faune française (Hyla barytonus). „Bulletin de la Société Zoologique de France”. 9, s. 223, 1884. (fr.).
↑ E. Schreiber: Herpetologia Europaea. Eine systematische Bearbeitung der Amphibien und Reptilien, welche bisher in Europe aufgefunden sind. Wyd. 2. Wiedeń: Gustav Fischer, 1912, s. 206. (niem.).
↑ Ernst Ahl. Neue Reptilien und Batrachier aus dem zoologischen Museum. „Archiv für Naturgeschichte. Abteilung A”. 90, s. 254, 1924. Berlin. (niem.).
↑ V. Chaplin. European tree-frogs. „Zoo Life”. 5, s. 103–107, 1950. Londyn. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Hyla meridionalis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[itis-1] Hyla meridionalis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[asng9-2] Oskar Boettger. Reptilien von Marocco und von den canarischen Inseln. „Abhandlungen der Senckenbergischen Naturforschenden Gesellschaft”. 9, s. 121–192, 1874. Frankfurt nad Menem. (niem.).

[asehn9-3] E. Boscá. Hyla perezii, especie nueva de anuro europeo. „Anales de la Sociedad Española de Historia Natural. Madrid”. 9, s. 181, 1880. (hiszp.).

[boetteger-4] Oskar Boettger: Die Reptilien und Amphibien von Marocco. Wyd. II. Frankfurt nad Menem: Christian Winter, 1883, s. 43. (niem.).

[bszf9-5] L.-F. Herón-Royer. Note sur une forme de rainette nouvelle pour la faune française (Hyla barytonus). „Bulletin de la Société Zoologique de France”. 9, s. 223, 1884. (fr.).

[schreiber-6] E. Schreiber: Herpetologia Europaea. Eine systematische Bearbeitung der Amphibien und Reptilien, welche bisher in Europe aufgefunden sind. Wyd. 2. Wiedeń: Gustav Fischer, 1912, s. 206. (niem.).

[an90-7] Ernst Ahl. Neue Reptilien und Batrachier aus dem zoologischen Museum. „Archiv für Naturgeschichte. Abteilung A”. 90, s. 254, 1924. Berlin. (niem.).

[zl5-8] V. Chaplin. European tree-frogs. „Zoo Life”. 5, s. 103–107, 1950. Londyn. (ang.).

[iucn-9] Hyla meridionalis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]