Sieci widma
- Zobacz też:
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/50/Turtle_entangled_in_marine_debris_%28ghost_net%29.jpg/220px-Turtle_entangled_in_marine_debris_%28ghost_net%29.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4b/Marine_organisms_entangled_in_a_ghost_net_within_the_Maldives_%28Olive_Ridley_Project%29.jpg/220px-Marine_organisms_entangled_in_a_ghost_net_within_the_Maldives_%28Olive_Ridley_Project%29.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7d/March_27%2C_2013_-_Small_crab_stuck_in_%E2%80%98ghost_nets%E2%80%99_on_Puget_Sound_seafloor_%288678586448%29.jpg/220px-March_27%2C_2013_-_Small_crab_stuck_in_%E2%80%98ghost_nets%E2%80%99_on_Puget_Sound_seafloor_%288678586448%29.jpg)
Sieci widma (ang. ghost nets) – stare sieci rybackie lub ich fragmenty zalegające w morzu, zagubione przez rybaków podczas sztormów, na skutek zaczepów o wraki statków, ich porzucone części czy inne zatopione w morzu przedmioty[1].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Współczesne narzędzia połowowe wykonane są z materiałów nie podlegających naturalnemu rozkładowi, barwione dla zmniejszenia ich widoczności w wodzie, a następnie wyposażane w różnego typu plastikowe pływaki oraz ołowiane lub wykonane z innych materiałów obciążniki. Sieci pozostawione bez właściciela nadal zanieczyszczają wodę generując niekontrolowany przyłów natykających się na nie ryb, ptaków, ssaków morskich oraz innych zwierząt, które złapane w sieci widma giną w męczarniach, po czym – uwięzione – ulegają rozkładowi[1]. Efektywność zalegających w morzach sieci wynosi od 20% ich roboczej wydajności połowowej w okresie pierwszych 3 miesięcy od zgubienia, do około 6% po 27 miesiącach[2].
W ramach zakończonego projektu „Czysty Bałtyk” prowadzonego przez pięć polskich organizacji rybackich na całym polskim wybrzeżu Morza Bałtyckiego (strefa przybrzeżna oraz zalewy: Kamieński, Szczeciński, Wiślany i jezioro Dąbie), w 2017 roku wyłowiono 147 ton odpadów morskich. Głównie były to sieci zastawne, włoki, żaki, takle i pułapki. W wyłowionych narzędziach połowowych, poza rybami, znajdowano także ptaki, omułki jadalne, a nawet fokę szarą. Poza narzędziami połowowymi rybacy wyłowili z morza także inne odpady, w tym bojki, styropiany, skrzynie, liny, opony czy worki na śmieci[3]. Od 2011 roku pozarządowa organizacja ekologiczna WWF Polska współpracując z rybakami i nurkami wyłowiła 300 ton sieci widm, które poddano sortowaniu i sprawdzono pod kątem możliwości odzyskania materiałów plastikowych do ponownego wykorzystania[4].
Krytyka[edytuj | edytuj kod]
Zdaniem części naukowców usuwanie sieci widm ma niewielki wpływ na ilość ryb w morzu, szczególnie tych leżących na dnie, które często są schronieniem dla ryb[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Sieci widma – niewidoczny problem Bałtyku. WWF Polska. [dostęp 2024-01-25]. (pol.).
- ↑ Polscy rybacy w walce z odpadami morskimi na Bałtyku. Fundacja MARE. [dostęp 2024-01-25]. (pol.).
- ↑ Gubione przez rybaków sieci widma zagrożeniem dla ekosystemu Bałtyku. Z dna morza wyłowiono 147 ton odpadów. Newseria BIZNES. [dostęp 2024-01-25]. (pol.).
- ↑ Sieci widmo. WWF Polska. [dostęp 2024-01-25]. (pol.).
- ↑ WWF wyławia sieci z Bałtyku. Naukowcy: pod publikę. Trojmiasto.pl. [dostęp 2024-01-25]. (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Interaktywna mapa zaczepów na dnie Morza Bałtyckiego. WWF Polska. [dostęp 2024-01-25]. (pol.).
- Widma zagrożenia w serwisie YouTube (pol.).