Stanisław Mazanowski
Stanisław Mazanowski (ur. 6 sierpnia 1893 w Rudzie Sieleckiej, zginął w kwietniu 1940 w Katyniu[1]) – polski oficer, prawnik wojskowy, działacz sportowy, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Antoniego Mazanowskiego i Anieli Mazanowskiej, z d. Poraj-Pstrokońskiej[1].
W 1911 ukończył Gimnazjum im. Króla Jana Sobieskiego w Krakowie, następnie rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1914 został powołany do Armii Austro-Węgier, w październiku tegoż roku urlopowany, ponownie powołany w lutym 1916, służył m.in. w sądzie polowym Komendy Wojskowej w Krakowie, sądzie dywizyjnym i sądzie brygady Cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej. W 1917 ukończył na UJ studia prawnicze[1].
W listopadzie 1918 wstąpił do Wojska Polskiego, służył w Sądzie Dywizyjnym Wojsk Polskich w Krakowie. W 1919 awansowany do stopnia porucznika, kolejno służył w Wojskowym Sądzie Okręgowym w Krakowie, od 1921 w Wojskowym Sądzie Okręgowym w Grudziądzu, od 1926 do 1934 w wojskowym Sądzie Rejonowym w Bydgoszczy (kierował nim od 1 czerwca 1927), od 1934 w Wojskowym Sądzie Okręgowym w Warszawie[1]. Od maja 1937 był kierownikiem referatu w Departamencie Sprawiedliwości Ministerstwa Spraw Wojskowych[1]. Do stopnia kapitana został awansowany ze starszeństwem od 1 czerwca 1919[2], do stopnia majora ze starszeństwem od 1 stycznia 1935[3]
Był tłumaczem Pierwszych ludzi na księżycu Herberta George’a Wellsa (wyd. 1921)[1].
W latach 1937–1939 był sekretarzem generalnym, a w latach 1938–1939 równocześnie skarbnikiem Międzynarodowej Federacji Łuczniczej[4]. Jego kadencja miała upłynął w 1941[5].
Po wybuchu II wojny światowej, 5 września 1939 ewakuował się z pracownikami Ministerstwa Spraw Wojskowych z Warszawy, dostał się do niewoli sowieckiej, następnie znalazł się w obozie w Kozielsku, zginął w Katyniu. Jego ciało zostało zidentyfikowane w 1943 i pochowane na miejscu zbrodni, w jednej z tzw. mogił bratnich[1].
Był żonaty z Haliną Mazanowską, z która miał dwoje dzieci, Annę i Magdalenę[1][6]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Pro memoria, Wojskowy Przegląd Historyczny nr 1/35, styczeń-marzec 1991, s. 364–365 (biogram autorstwa Teresy Sitkiewicz).
- ↑ Rocznik oficerski 1928, s. 695.
- ↑ Biogramy ofiar zbrodni katyńskiej: Stanisław Mazanowski.
- ↑ Polski Związek Łuczniczy 1927 – 2012.
- ↑ Roman Zawiślański 50 lat sportu łuczniczego w Polsce wyd. Warszawa 1989, s. 1245.
- ↑ Archiwum historii mówionej: Anna Mazanowska „Wrona”, „Hanka”.