Stara Rega (struga)

Stara Rega
	; Ujściowy odcinek Starej Regi przed stacją pomp
Kontynent	Europa
Państwo	Polska
	Struga
Długość	ok. 4,4 km
	Źródło
Miejsce	na W od Chełmu Gryfickiego
	Ujście
Recypient	Rega
Miejsce	Wybrzeże Trzebiatowskie
Współrzędne	54°05′47″N 15°13′28″E/54,096389 15,224444
	Mapa
	Położenie na mapie Polski ujście

Stara Rega (potocznie Kanał Ulgi) – struga^[1] w woj. zachodniopomorskim, w gminie Trzebiatów; lewobrzeżny dopływ Regi.

Struga ma swój początek na zachód od Chełma Gryfickiego, skąd biegnie na północ w kierunku Włodarki^[2]. W okolicy dawnych torów wąskotorówki zmienia bieg na północny wschód, gdzie na polach zmienia odbija na północ i biegnie równolegle do Regi. Ok. 0,35 km od ujścia do Regi, struga łączy się z dużym kanałem i odbija swój bieg na północny wschód. Ujściowy odcinek ma szerokie koryto i kończy się jazem ze stacją pomp "Włodarka".

Struga jest połączona z siecią rowów i kanałów melioracyjnych, a jej góry bieg ma odcinki prostego koryta.

Teren po którym płynie Stara Rega w całości należy obszarów programu Natura 2000 tzn. obszaru specjalnej ochrony ptaków "Wybrzeże Trzebiatowskie"^[3], a także do obszaru ochrony siedlisk Trzebiatowsko-Kołobrzeskiego Pasa Nadmorskiego.^[4].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 266, ISBN 83-239-9607-5 .
↑ Arkusz N-33-67-C. W: Zakład Hydrografii i Morfologii Koryt Rzecznych IMGW: Rastrowa Mapa Podziału Hydrograficznego Polski. Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej, 2007-10. [dostęp 2009-05-28].
↑ Techmex: Arkusz 2/7 mapy PLB320010 Wybrzeże Trzebiatowskie. Ministerstwo Środowiska RP, 2007-08-01, seria: Natura 2000 Dyrektywa Ptasia. [dostęp 2013-04-06]. skala 1:50 000 (rozmiar 6,9 MB)
↑ Techmex: Arkusz 5/5 mapy PLH320017 Trzebiatowsko-Kołobrzeski Pas Nadmorski. Ministerstwo Środowiska RP, 2006-04-14, seria: Natura 2000 Dyrektywa Siedliskowa. [dostęp 2013-04-06]. skala 1:50 000 (rozmiar 1,7 MB)

[1] Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 266, ISBN 83-239-9607-5 .

[2] Arkusz N-33-67-C. W: Zakład Hydrografii i Morfologii Koryt Rzecznych IMGW: Rastrowa Mapa Podziału Hydrograficznego Polski. Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej, 2007-10. [dostęp 2009-05-28].

[3] Techmex: Arkusz 2/7 mapy PLB320010 Wybrzeże Trzebiatowskie. Ministerstwo Środowiska RP, 2007-08-01, seria: Natura 2000 Dyrektywa Ptasia. [dostęp 2013-04-06]. skala 1:50 000 (rozmiar 6,9 MB)

[4] Techmex: Arkusz 5/5 mapy PLH320017 Trzebiatowsko-Kołobrzeski Pas Nadmorski. Ministerstwo Środowiska RP, 2006-04-14, seria: Natura 2000 Dyrektywa Siedliskowa. [dostęp 2013-04-06]. skala 1:50 000 (rozmiar 1,7 MB)

[1]

[2]

[3]

[4]