Strefa kibica

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Warszawska strefa kibica podczas EURO 2012
Strefa kibica na wrocławskim Placu Solnym

Strefa kibica – wydzielone miejsce w mieście, zwłaszcza podczas dużych imprez sportowych, w którym można obejrzeć mecz w towarzystwie innych kibiców, a także skorzystać z oferty gastronomicznej[1]. Oficjalne strefy kibica wprowadzono po raz pierwszy podczas mundialu w Niemczech w roku 2006[2].

Zasada funkcjonowania[edytuj | edytuj kod]

Problematyka stref kibica (określanych jako „public viewing area”) była tematem rekomendacji wydanej przez Radę Europy w r. 2009[2]. Strefy kibica podczas dużych imprez sportowych funkcjonują według przepisów o organizacji imprez masowych, co pociąga za sobą zapewnienie bezpieczeństwa przez organizatora, zabezpieczenia medycznego oraz odpowiedniego stanu technicznego instalacji i urządzeń[3].

Euro 2012[edytuj | edytuj kod]

W Polsce strefy kibica zaistniały podczas mistrzostw Europy w piłce nożnej 2012 – był to wymóg UEFA, organizacja ta również wydawała zgody na utworzenie poszczególnych stref[3]. Budowano je głównie w miastach, w których rozgrywano mecze mistrzostw: Wrocławiu, Poznaniu, Warszawie, Gdańsku, ale również w Krakowie. Największa strefa kibica powstała w Warszawie i w ciągu całej imprezy odwiedziło ją 1 011 000 osób, a tylko podczas meczu Polska – Czechy strefę warszawską odwiedziło 165 tys. osób[4]. Gdańska strefa kibica zajmowała powierzchnię 40 tys. m² i mogła obsłużyć 60 tys. kibiców[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Koniec Euro 2012 w Gdańsku. Strefa Kibica pożegnała turniej. onet.pl. [dostęp 2020-02-29].
  2. a b Skazanie na stadionie za przestępstwo: Strefa kibica to też impreza masowa. Rzeczpospolita, 2012-05-22. [dostęp 2020-02-29].
  3. a b Zgodę na utworzenie strefy kibica wydaje UEFA. Rzeczpospolita, 2012-04-12. [dostęp 2020-02-29].
  4. Przeliczamy Euro. Setki, tysiące, miliony!. onet.pl, 2012-07-02. [dostęp 2020-02-29].