Sylwia Góra

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sylwia Góra
Ilustracja
doktor
Specjalność: sztuki piękne, sztuka XX wieku, malarstwo polskie
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

2017
Akademia Ignatianum w Krakowie; Wydział Filozoficzny

kulturoznawczyni, literaturoznawczyni, pisarka

Sylwia Góra (ur. w Częstochowie) – kulturoznawczyni, literaturoznawczyni, doktor nauk humanistycznych[1], absolwentka Polskiej Szkoły Reportażu, pisarka, animatorka kultury, dziennikarka[2][3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 2007 ukończyła I LO im. Juliusza Słowackiego w Częstochowie[4]. Mając 18-19 lat pracowała w lokalnej gazecie – przeprowadzała rozmowy z artystami związanymi z Częstochową. W 2007 wyjechała na studia do Krakowa. W latach 2008-2013 studiowała filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz kulturoznawstwo w Akademii Ignatianum w Krakowie. Laureatka Stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za wybitne osiągnięcia w roku akademickim 2012/2013[5]. W latach 2014-2015 odbyła studia podyplomowe na Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie. W 2017 uzyskała stopień doktorki nauk humanistycznych na podstawie pracy Życie i twórczość Ewy Kierskiej-Hoffmann na tle krakowskiego środowiska artystycznego i kultury jej czasów w Instytucie Kulturoznawstwa na Akademia Ignatianum w Krakowie[1][6].

Współorganizuje Festiwal Dekonstrukcji Słowa Czytaj! w Częstochowie[7]. Współredaktorka monografii naukowych: Świat zmysłów, O znaczeniu zmysłów w kulturze, Oblicza szaleństwa w kulturze, Sztuka – wartość – sacrum. Księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi Pawłowi Taranczewskiemu[8]. W 2020 napisała biograficzną książkę o krakowskiej artystce malarce Ewa Kierska. Malarka melancholii[9]. W 2022 wydała książkę reportażową Kobiety, których nie ma. Bezdomność kobiet w Polsce, która powstała na bazie historii kobiet w kryzysie bezdomności[10][11][12].

Autorka „Herstorii” – cyklu tekstów o częstochowskich artystkach, poetkach, pisarkach, muzyczkach, animatorkach[13].

Publikowała m.in. w „Estetyce i Krytyce”, „Kwartalniku Filozoficznym”, „Episteme”, „Krytyce Politycznej”, „Kulturze Liberalnej”. Współpracuje z Fundacją Kosmos dla dziewczynek[14][15], a także z „Co, gdzie, kiedy”[13].

W 2015 współtworzyła II Małopolski Kongres Kobiet w Krakowie[16].

W 2018 wróciła do Częstochowy, gdzie pracuje w Miejskiej Bibliotece Publicznej im. dra Władysława Biegańskiego.

w 2021 została wyróżniona mianem Ambasadorki Częstochowy w projekcie "Twarze Przyszłości"[17][18].

Książki[edytuj | edytuj kod]

  • Kobiety, których nie ma. Bezdomność kobiet w Polsce, Wydawnictwo: Marginesy, 2022[19]
  • Ewa Kierska. Malarka melancholii, Wydawnictwo: Universitas, 2021[20]

Wybrane teksty[1][edytuj | edytuj kod]

  • Awangardowa tożsamość Muzeum Sztuki w Łodzi – mit czy rzeczywistość? [w:] „Czas kultury”, nr 4/2020.
  • Jedyna kobieta w okolicy, Krytyka Polityczna, 8.03.2019
  • Nauczanie malarstwa i rysunku w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1818-2018, [w:] 200 lat Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie 1818‑2018, Wydawnictwo Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, tom 1, 2019
  • Artyści widzą więcej piękna, [w:] Kwartalnik Filozoficzny, Polska Akademia Umiejętności, tom XLV, zeszyt 2, 2017
  • Mizoginia – męska choroba, czyli strach przed kobietami, [w:] Anatomia strachu. Strach, lęk i ich oblicza we współczesnej kulturze, Wydawnictwo Akademii Ignatianum w Krakowie, 2017
  • Katarzyna Kobro – artystka osobna czy Pani Strzemińska?, [w:] Kobiety niepokorne. Reformatorki - buntowniczki - rewolucjonistki. Herstorie pod red. Izabeli Desperak i Ingi Kuźmy, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2016
  • Sztuka odsłaniania w twórczości Francisa Bacona, [w:] "Estetyka i Krytyka", Uniwersytet Jagielloński Polskie Towarzystwo Filozoficzne Uniwersytet Gdański, 1/2015. nr 36
  • Czy to jeszcze sztuka? Dylematy współczesnej estetyki, [w:] Ogrody Nauk i Sztuk, nr 4, 2014
  • Rola milczenia w sztuce performance Mariny Abramović, [w:] Milczenie. Antropologia - hermeneutyka, Akademia im. Jana Długosza w Częstochowie, 2014
  • Wytyczanie granic między normalnością a nie-normalnością na przykładzie powieści Stanisława Lema „Szpital przemieniania”, [w:] Tekstoteka Filozoficzna, Uniwersytet Opolski, nr 3, ISSN 2299-8152, 2014
  • O możliwości zaistnienia sacrum w sztuce, [w:] "Perspektywy Kultury", Czasopismo naukowe Instytutu Kulturoznawstwa Akademii Ignatianum w Krakowie, 2/2014, nr 11

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Dr Sylwia Góra, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-10-31].
  2. ↑ Sylwia Góra - marginesy.com.pl [online], marginesy.com.pl [dostęp 2022-10-30] (pol.).
  3. ↑ Sylwia Góra [online], Twarze Przyszłości, 1 października 2020 [dostęp 2022-10-30] (pol.).
  4. ↑ Absolwenci 1912-2009 - Oficjalna strona I LO im. Juliusza Słowackiego w Częstochowie [online], slowacki.net [dostęp 2022-10-30] (pol.).
  5. ↑ Stypendia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. za wybitne osiągnięcia w roku akademickim 2012/ PDF Free Download [online], docplayer.pl [dostęp 2022-10-31].
  6. ↑ Linkedin.com [niewiarygodne źródło?]
  7. ↑ 12. Festiwal Dekonstrukcji Słowa "Czytaj!", czyli spotkania, słuchowisko, western, wystawy [online], Radio Jura 93,8 FM Częstochowa. [dostęp 2022-10-30] (pol.).
  8. ↑ Sztuka wartość sacrum. Księga Jubileuszowa dedykowana Profesorowi Pawłowi Taranczewskiemu [online], nauka-polska.pl [dostęp 2022-10-31].
  9. ↑ Książka o niesłusznie zapomnianej malarce z Krakowa [online], czestochowa.wyborcza.pl [dostęp 2022-10-30].
  10. ↑ Sylwia Góra: Bezdomność to nie jest niczyj wybór. Każda bohaterka ma swoją własną historię [ROZMOWA] - Gazeta Regionalna [online] [dostęp 2022-10-30] (pol.).
  11. ↑ #80 Sylwia Góra o "Kobietach, których nie ma", bezdomności kobiet w Polsce [online], Deezer [dostęp 2022-10-30] (pol.).
  12. ↑ Kobiety niewidzialne. O kryzysie bezdomności [online], Heroine.pl [dostęp 2022-10-30] (cz.).
  13. ↑ a b Cykle CGK: Herstorie [online], www.cgk.czestochowa.pl [dostęp 2022-10-30] (pol.).
  14. ↑ Sylwia Góra - Fundacja Kosmos Dla Dziewczynek [online] [dostęp 2022-10-30] (pol.).
  15. ↑ Czy różowy jest dla dziewczyn? [online], Fundacja Kosmos Dla Dziewczynek [dostęp 2022-10-30] (pol.).
  16. ↑ Sylwia Góra na LinkedIn: Na Kongres Kobiet jeździłam kilka razy, współtworzyłam nawet jeden [online], www.linkedin.com [dostęp 2022-10-31] (pol.).
  17. ↑ 88 twarzy przyszłości Częstochowy [online], Gazeta Częstochowska, 27 stycznia 2021 [dostęp 2022-10-30] (pol.).
  18. ↑ Kolejne młode osoby częstochowskimi "Twarzami Przyszłości" [online], wCzestochowie.pl [dostęp 2022-10-31].
  19. ↑ Kobiety, których nie ma. Bezdomność kobiet w Polsce | Sylwia Góra [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2022-10-30] (pol.).
  20. ↑ Ewa Kierska. Malarka melancholii | Sylwia Góra [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2022-10-30] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sylwia_Góra&oldid=71906027”