Szkoła Aplikacyjna Artylerii i Inżynierów
Szkoła Aplikacyjna Artylerii i Inżynierów – specjalistyczna wyższa szkoła wojskowa, działająca w Warszawie w latach 1809−1812.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Szkoła została powołana dekretem Fryderyka Augusta z 11 lutego 1809 roku[1]. Jej pierwszą siedzibą był Arsenał[1]. Potem przeniosła się do zakupionego od pijarów przez rząd Księstwa Warszawskiego gmachu Collegium Nobilium przy ulicy Miodowej[1]. Komendantem szkoły został mianowany Mikołaj Rouget[2].
Szkoła kształciła wysoko kwalifikowanych oficerów[1]. Przyjmowano do niej młodych mężczyzn: cywilów w wieku 16−24 lat i żołnierzy służby czynnej w wieku do 30 lat[3]. Liczba słuchaczy była ograniczona do 12[1]. Jej program nauczania był oparty na programie francuskiej Szkoły Artylerii i Inżynierii w Metzu[1].
W 1820 roku na bazie zreorganizowanej szkoły utworzono Szkołę Aplikacyjną[3].
Absolwenci (m.in.)[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Lech Królikowski: Szkolnictwo dawnej Warszawy. Warszawa: Muzeum Historyczne m. st. Warszawy, 2008, s. 197. ISBN 978-83-88477-81-2.
- ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 836. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ a b Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 835. ISBN 83-01-08836-2.