Szymon Korpak
Proboszcz | |
Ks. Szymon Kurpik odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi | |
Data i miejsce urodzenia |
16 października 1880 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
28 maja lub 29 czerwca 1940 |
Proboszcz parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Medyce | |
Okres sprawowania |
1927–1939 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
29 czerwca 1905 |
Odznaczenia | |
Szymon Korpak (ur. 16 października 1880 w Drohobyczu, zm. 28 maja lub 29 czerwca 1940 w Przemyślu) – polski duchowny rzymskokatolicki, działacz społeczny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w 1880. W 1900 ukończył VIII klasę i zdał egzamin dojrzałości w C. K. Wyższym Gimnazjum im. Franciszka Józefa w Drohobyczu[1]. Kształcił się w Wyższym Seminarium Duchownego w Przemyślu. Tam 29 czerwca 1905 otrzymał święcenia prezbiteratu. Posługiwał jako wikary w parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Kobylanach. W kwietniu 1909 jako wikary został przeniesiony do Sanoka[2][3]. Od tego czasu był w Sanoku tymczasowym katechetą w trzyklasowej szkole wydziałowej męskiej połączonej z czteroklasową szkołą pospolitą[4][5]. W tym okresie był kapłanem parafii Przemienienia Pańskiego[6][7]. Na początku 1911 został przeniesiony do niemieckiego Hamburga z przeznaczeniem do pracy wśród Polonii[8]. W 1912 jako wikary został przeniesiony z Jasła do Sanoka na stanowisko katechety w trzyklasowej szkole wydziałowej męskiej w Sanoku połączonej z czteroklasową szkołą pospolitą[9][10], od około 1913 imieniem Cesarza Franciszka Józefa[11]. W Sanoku był katechetą w Przemysłowej Szkole Uzupełniającej[12]. W tym okresie ponownie był kapłanem parafii Przemienienia Pańskiego[13][14][15]. Został działaczem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, którego był kapelanem[16][17][18].
Pozostając katechetą szkoły wydziałowej męskiej w Sanoku w kwietniu 1917 zdał egzamin konkursowy na proboszczów[19].
Od 1918 był proboszczem w parafii św. Stanisława Biskupa w Nozdrzcu[20]. W 1922 dobrowolnie zrezygnował z tej funkcji i został mianowany komendarzem w Medyce[21], gdzie był administratorem parafii, a po utworzeniu samodzielnej parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w 1927 został proboszczem[22]. Przyczyniał się do rozwoju infrastruktury parafii, także w okolicach miejscowości. Działał społecznie. Wsparł utworzenie oddziału Akcji Katolickiej. Wsparł powstanie Domu Ludowego, popierał działalność Towarzystwa Szkoły Ludowej, działał w Towarzystwie Gospodarczym, Kółku Rolniczym, Kasie Stefczyka. Był zaangażowany w działalność patriotyczną.
W 1929 otrzymał przywilej noszenia rokiety i mantoletu[23] (ponownie wyrozniony tym samym w 1933[24]).
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 najpierw został usunięty przez sowietów z plebanii, a 2 listopada 1939 aresztowany i osadzony w więzieniu przy ul. Czarnieckiego w Przemyślu. Pierwotnie został skazany na karę śmierci, po czym karę zamienioną na 10 lat pobytu w łagrze. Nie doczekawszy wywózki zmarł 28 maja lub 29 czerwca 1940 w więzieniu przemyskim. Nie jest znane miejsce jego pochówku.
Ksiądz Szymon Korpak został upamiętniony pomnikiem ustanowionym przy kościele Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Medyce.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Złoty Krzyż Zasługi (1937)[25]
- Srebrny Krzyż Zasługi (15 kwietnia 1929)[26]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Sprawozdanie C. K. Wyższego Gimnazyum w Drohobyczu za rok szkolny 1900. Drohobycz: 1900, s. 80.
- ↑ Kronika. Wiadomości dycezjalne. „Echo Przemyskie”, s. 2, Nr 34 z 29 kwietnia 1909.
- ↑ Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. 5, s. 284, maj 1909.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 720.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 779.
- ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1910. Przemyśl: 1909, s. 255.
- ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1911. Przemyśl: 1910, s. 257.
- ↑ Kronika. Wiadomości dycezjalne. „Echo Przemyskie”, s. 2, Nr 4 z 12 stycznia 1911.
- ↑ Kronika. Przeniesienia i mianowania. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, Nr 38 z 22 września 1912.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 849.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 859.
- ↑ Władysław Sygnarski: Kronika Zakładu: Sprawozdanie Przemysłowej Szkoły Uzupełniającej w Sanoku za rok 1913/1914. Sanok: 1915, s. 4, 6.
- ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1913). Przemyśl: 1912, s. 226.
- ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1914). Przemyśl: 1913, s. 230.
- ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1917). Przemyśl: 1916, s. 216.
- ↑ Sprawozdanie Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku za lata 1914., 1915., 1916., 1917., 1918. i 1919.. Sanok: 1920, s. 20.
- ↑ Zarząd. sokolsanok.pl. [dostęp 2015-11-01].
- ↑ Dom TG „Sokół” w Sanoku – kalendarium. sokolsanok.pl, 2011-06-16. [dostęp 2015-11-01].
- ↑ Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. 5-6, s. 103, maj-czerwiec 1917.
- ↑ Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. 4-5, s. 83, kwiecień-maj 1918.
- ↑ Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. 5-6, s. 76, maj-czerwiec 1922.
- ↑ Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. 6-7, s. 169, 1927.
- ↑ Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. 12, s. 226, 1929.
- ↑ Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej O.Ł.”. Nr 2, s. 78, 1933.
- ↑ Odznaczenie wybitnego działacza społecznego. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 253 z 6 listopada 1937.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 354 „za zasługi na polu podniesienia drobnego rolnictwa i pracy społecznej”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bartosz Jakubowski: Ks. Szymon Korpak. swzygmunt.knc.pl. [dostęp 2015-11-01].
- Historia parafii. Ks. Szymon Korpak. medyka.przemyska.pl. [dostęp 2015-11-01].
- Absolwenci Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu
- Członkowie Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” (II Rzeczpospolita)
- Członkowie Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” (zabór austriacki)
- Członkowie Towarzystwa Szkoły Ludowej
- Duchowni archidiecezji przemyskiej
- Duchowni związani z Sanokiem
- Działacze społeczni II Rzeczypospolitej
- Galicyjscy duchowni rzymskokatoliccy
- Ludzie urodzeni w Drohobyczu
- Ludzie związani z Kasami Stefczyka (II Rzeczpospolita)
- Ludzie związani z Medyką
- Nauczyciele związani z Sanokiem
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Ofiary represji dokonanych przez Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich w Polsce 1939–1989
- Polacy i obywatele polscy skazani na karę śmierci przez organa ZSRR
- Polacy i obywatele polscy – więźniowie radzieckich więzień
- Polscy duchowni katoliccy – działacze społeczni
- Polscy katecheci
- Urodzeni w 1880
- Zmarli w 1940